حقوق و دستمزد بهینه، اقتصاد خانواده کارآمد

به گزارش اقتصاددان، فائزه معصومی کارشناس و تحلیلگر مسائل اقتصادی طی یادداشتی اختصاصی نوشت:

دستمزد حداقلی خانواده، درآمدی است که یک خانواده برای پوشش حداقل هزینه های ضروری از جمله غذا، مراقبت از کودک، مراقبت های بهداشتی، مسکن و حمل و نقل نیاز دارد.یا دستمزد حمایت‌کننده خانواده. این دستمزد، نیازهای خانواده‌های کارگری را در بر می‌گیرد. دستمزد حداقلی زندگی اغلب زمانی استفاده می‌شود که به دستمزدی که یک فرد برای تامین هزینه‌های ضروری نیاز دارد، اشاره می‌ کند.

میزان دستمزدی که خانواده ها برای دستمزد پایدار نیاز دارند بر اساس شهرستان و منطقه شهری و اندازه خانواده متفاوت است.

اصطلاح دستمزد زندگی به سطح درآمد نظری اطلاق می شود که به افراد یا خانواده ها این امکان را می دهد تا مسکن، غذا و سایر مایحتاج کافی را تهیه کنند. هدف دستمزد معیشتی این است که به کارمندان اجازه دهد تا درآمد کافی برای یک استاندارد زندگی رضایت بخش داشته باشند و از سقوط آنها به فقر جلوگیری شود. اقتصاددانان پیشنهاد می کنند که باید به اندازه ای باشد که اطمینان حاصل شود که بیش از ۳۰ درصد از این درآمد برای مسکن خرج نمی شود.به این ترتیب، دستمزد زندگی اغلب به طور قابل توجهی بالاتر از حداقل دستمزد قانونی است.

حامیان دستمزدهای معیشتی می گویند که این دستمزدها بهره وری و روحیه کارکنان را افزایش می دهد در حالی که منتقدان استدلال می کنند که می تواند به اقتصاد آسیب برساند و شرکت ها را مجبور به کاهش استخدام کند.

آنچه که دستمزد زندگی را تشکیل می دهد ممکن است بسته به اینکه چه کسی آن را تعریف می کند کمی متفاوت باشد. با توجه به ائتلاف جهانی دستمزد زندگی، بیش از ۶۰ تعریف و توصیف از این اصطلاح وجود دارد. علیرغم برخی انحرافات، هنگام مقایسه نحوه تعریف آن در اعلامیه های حقوق بشر، اجماع عمومی بر این است که دستمزد معیشتی دستمزدی است که به افراد درآمد کافی برای تأمین هزینه زندگی خود را بدون سقوط به زیر خط فقر می دهد . در اصل، به کارگران و خانواده‌هایشان ابزاری می‌دهد تا استاندارد زندگی مناسبی داشته باشند تا بتوانند از پس هزینه‌های زیر برآیند:
مسکن
مراقبت های بهداشتی
غذا
تحصیلات
پس انداز منظم
سایر نیازهای اولیه

اگرچه ایده دستمزد زندگی جدید نیست، اما پس از رکود بزرگ به یک موضوع داغ تبدیل شد. بحران اقتصادی این واقعیت را برجسته کرد که برخی از افراد نمی توانند هزینه های زندگی خود را تامین کنند. برخی از کارشناسان بر این باورند که افرادی که دستمزد معیشت ندارند، با چالش‌های خاصی مواجه می‌شوند، مانند مجبور شدن بیش از یک شغل، بیرون کشیدن فرزندانشان از مدرسه و تسلیم شدن در برابر مسائل بهداشتی غیرمنتظره‌ای که توان پرداخت آن را ندارند.
بر اساس تحقیقات MIT، دستمزد زندگی در ایالات متحده ۱۶٫۵۴ دلار در ساعت یا ۶۸۸۰۸ دلار در سال در سال ۲۰۱۹، بدون مالیات، برای یک خانواده چهار نفره (دو بزرگسال شاغل با دو فرزند) از ۱۶٫۱۴ دلار در سال ۲۰۱۸ بود.البته، دستمزد زندگی بسته به اندازه خانواده و هزینه زندگی در یک شهر یا مکان خاص متفاوت است.
دستمزد زندگی سطحی از درآمد قابل قبول اجتماعی است که پوشش کافی برای نیازهای اولیه مانند غذا، سرپناه، خدمات کودک و مراقبت های بهداشتی را فراهم می کند.
استاندارد دستمزد زندگی اجازه نمی دهد که بیش از ۳۰ درصد برای اجاره یا وام مسکن هزینه شود و به اندازه کافی بالاتر از سطح فقر است.

طرفداران دستمزد زندگی خاطرنشان می کنند که دستمزدهای بالاتر روحیه کارکنان را تقویت می کند و  اغلب می تواند منجر به بهره وری بالاتر شود. این مساله به نوبه خود به شرکت ها اجازه می دهد تا از افزایش تولید کارگر بهره مند شوند.

علیرغم حمایت آشکار، منتقدانی وجود دارند که پیشنهاد می کنند رهبران باید ایده دستمزد زندگی را به کلی کنار بگذارند. مخالفان بر این باورند که اجرای دستمزد معیشت، کف دستمزدی را ایجاد می‌کند، که با آسیب رساندن به شرکت‌ها، به‌ویژه مشاغل کوچک که توانایی افزایش حقوق را ندارند، به اقتصاد آسیب می‌زند.
علاوه بر این، اگر شرکت‌ها مجبور به پرداخت دستمزد افزایشی شوند، ممکن است تعداد کارکنان استخدام شده را کاهش دهند. این امر بیکاری بالاتری را ایجاد می‌کند و منجر به اصطلاحا کاهش وزن می‌شود، زیرا افرادی که با حداقل دستمزد زندگی کار می‌کنند دیگر پیشنهاد شغلی دریافت نمی کنند.
محاسبه دستمزد معیشتی:
دستمزد زندگی با حداقل دستمزد یکسان نیست.کسب دستمزد زندگی به این معنی است که می توانید هزینه های ضروری از جمله سرپناه، غذا، مراقبت های بهداشتی، مراقبت از کودکان، مالیات و حمل و نقل را بپردازید. علاوه بر این، دستمزد زندگی ممکن است بسته به شرایط افراد، از جمله ایالت و شهری که در آن زندگی می کنند، متفاوت باشد. در سال ۲۰۰۴، MIT یک ماشین حساب دستمزد زندگی ایجاد کرد که در سه ماهه اول هر سال به روز می شود.
ماشین حساب آنلاین دستمزد زندگی، حداقل دستمزد و دستمزد فقر را برای ۵۰ ایالت به علاوه شهرستان ها و ناحیه کلمبیا ارائه می دهد. 
جایگزین های دستمزد زندگی:

یکی از جایگزین‌های دستمزد زندگی می‌تواند حداقل دستمزد فدرال قابل زندگی باشد که به افراد و خانواده‌ها اجازه می‌دهد به اندازه کافی درآمد داشته باشند تا برای مایحتاج اولیه و مراقبت‌های پزشکی بپردازند.
جایگزین دیگر، درآمد پایه جهانی از دولت فدرال است که هزینه های اولیه زندگی را پوشش می دهد. برنامه های مختلفی در مورد درآمد جهانی وجود دارد، از تنها دادن پول به کسانی که زیر خط فقر درآمد دارند تا پرداخت مقدار مشخصی پول به افراد.

آیا ۱۵ دلار در ساعت دستمزد قابل زندگی در نظر گرفته می شود؟
افزایش حداقل دستمزد فدرال به ۱۵ دلار در ساعت از میزان ۷٫۲۵ دلار در آمریکا ، هنوز دستمزد قابل زندگی را برای بسیاری از بزرگسالان و خانواده های کم درآمد در مکان های خاص فراهم نمی کند. درآمد ۱۵ دلار در ساعت در یک شغل تمام وقت معادل تقریباً ۳۱۲۰۰ دلار قبل از مالیات است، به این معنی که این افزایش هنوز در اکثر ایالت ها دستمزد قابل زندگی را برآورده نمی کند.

تفاوت بین دستمزد زندگی و حداقل دستمزد چیست؟
حداقل دستمزد کمترین مبلغی است که طبق قانون می توان ساعتی به کارگر پرداخت کرد. پرداخت کمتر از حداقل دستمزد به افراد غیرقانونی است. دستمزد زندگی مبلغی است که یک فرد یا خانواده برای اجتناب از زندگی در فقر باید بپردازد. این مبلغ معمولاً بالاتر از حداقل دستمزد است و طبق قانون الزامی نیست.

پس از اواخر دهه ۶۰ به دلیل تورم، کاهش آهسته شروع می شود.
در سال ۲۰۰۹، حداقل دستمزد فدرال به ۷٫۲۵ دلار افزایش یافت و تا سال ۲۰۲۳ همچنان باقی ماند. بسیاری از ایالت ها، شهرها و شهرداری ها حداقل دستمزد بالاتر از حداقل دستمزد فدرال دارند.در سال ۲۰۲۲، ۲۶ ایالت حداقل دستمزد خود را حتی بیشتر از حداقل دستمزد فدرال افزایش دادند. یک جنبش کارگری قوی در ایالات متحده وجود دارد که برای حداقل دستمزد ۱۵ دلاری فدرال فشار می آورد.

ع