قرارداد ایران و چین؛ راهبرد یا برون رفت!

دیدگاه✍️

قرارداد۲۵ ساله ایران و چین امروز به طور رسمی شروع شد

با نگاه کردن به رئوس ومفاد قرارداد ۲۵ ساله ایران وچین، هیچ قسمت از اقتصاد وفرهنگ و جامعه …..ما بیرون از دایره قرارداد۲۵ ساله ایران وچین قرار ندارد.
بعد از ۲۵ سال چه اتفاقی می افتد؟
آیا اقتصاد ایران با اصلاح ساختارهای تقنینی و قضایی…به سوی رشد و بالندگی حرکت خواهد کرد و به نوعی همتراز اقتصادهای پیشرفته دنیا از قدرت درونزایی و استقلال برخوردار خواهد شد ؟
آیا قرارداد ۲۵ ساله به نوعی یک زهره چشم از کشورهای غربی است مبنی براینکه ؛ اکنون که شما موانع ارتباطی خود را با ما برنمیدارید ما با کشوری وارد فاز عملیاتی و ارتباطی میشویم که نه تنها هیچ پیش شرطی برای ما قرار نمیدهد؛ بلکه با آغوش باز مارا میپذیردو شرکتهای چینی را به سمت بازار تشنه سرمایه گذاری ایران سوق میدهد ؟آیا تکنولوژی که از طریق این قرارداد وارد ایران میشود از یک جریان روانی وسیالی برخوردار است و در نقطه صفر باقی نمی ماند یا در سال ۱۴۲۵ متناسب با تکنولوژی روز جهان بروز رسانی میشود؟
اگر بعد از ۲۵ سال ما دوباره از نظر وابستگی های فنی و تکنولوژیکی در نقطه کنونی باشیم و وارد یک فاز سریالی وابستگی با چین خواهیم شد؟آیا با ورود سرمایه چینی ما یک کشور وابسته مثل سریلانکا و کشورهای دیگر هم پیمان با چین میشویم، با اقتصادی مقروض و فرجامی بدهکار.؟
راستی کدام کشور ها تاکنون توانسته اززیر سایه سنگین ارتباط با
روسیه و چین به رشد وتوسعه یافتگی برسد؟
ازنکات منفی این سند همکاری یکی بلند مدت بودن آن است چون قراردادهای استعماری معمولا بلند مدت هستند دوم عدم افشای جزییات ودیتیل این موافقت نامه هست و نکته آخر اینکه چین در عرصه صدور قطع نامه های شورای امنیت همواره درکنار کشورهای غربی بوده است.
نادر کریمی