گفت: احمد زیدآبادی،روزنامه نگار اصلاح طلب نوشته است: «حرفی می‌خواهم بزنم که احتمالاً بابتش خیلی فحش خواهم خورد، اما عیبی ندارد. من از سال ۶۶ وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم،
«اصلاحات» یکی از لازمه‌های پویایی و توسعه یافتگی جوامع است و هربار که حاکمیت در مورد قوانین و ساختارهایی که به‌نوعی جامعه خواستار تغییر در آن‌ها، دست به اصلاحاتی میزند باعث کاهش فاصله مردم-دولت و پویایی خود در راستای خواسته‌های شهروندان شده است. مانند آنچه در مورد ورود بانوان به ورزشگاه‌ها مشاهده کردیم و یا
باز هم موضوع مهمی پیش آمد و جنگ زرگری و دعوای حیدری نعمتی این دو طیف شروع شد، حسن عباسی به اصلاح طلبان کنایه میزند، ابطحی به اصول گرایان. حسین شریعتمداری در کیهان قلم فرسایی می کند، فلان اصلاح طلب در تلگرام پاسخ می دهد، شلوغ کاری های هم گروهی های هر دوطیف در فضای
عبدالرحمن نیک سرشت امروز اول فروردین خدمت یکی از مسوولین دل سوخته که سیاستمداری جوان و مستعدی بود برای عید دیدنی رفتم که آن بزرگوار منطق گفتاری منسجمی داشت. ایشان معتقد بودند که هرچند در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ مردم خوزستان رای اول را به فرزند خوزستان جناب آقای دکتر رضایی دادند ولی نباید
