این «فاجعۀ دیرین» می تواند هر «جامعۀ نوین» را به «خاک سیاه بنشاند» و به «مغاک تباه بکشاند» ، که در آن جامعه «روزگار» بر «آموزگار» سخت گیرد. آن جا که «رنج تبعیض» به جای «گنج تحریض» نشیند، و از «عدالت عقلانی»،«آلت حکمرانی» بسازند، «فردهای گرفتار» جز «فردای تار» نمی سازند. «اقشار عام» همیشه «فشار

هر «بامداد» من «با،مداد»، با «کمال امید می کوشم» تا «جمال خورشید را بکشم»! «آفتاب» را چه «بی تاب»می بینم با «شگرد نیکی» در «نبرد با تاریکی» در «عرشِ زمان می شتابد» تا بر «فرشِ زمین بتابد». من به سوی هر «طریقت شتافتم»،ولی جز این «حقیقت درنیافتم»، که جمال خورشید نه «کشیدنی»،که «کوشیدنی» است. هر

  با توجه به اینکه مدیریت همانند فیزیک ،شیمی و غیره یک علم است و با دانش روز پیشرفت و توسعه می یابد بنابراین عدم توجه به نکات علم مدیریت در انتخاب مدیران باعث اتلاف سرمایه های مادی و معنوی یک کشور خواهد شد . اگر در انتخاب و انتصاب مدیران به تخصص و مهارت

  بنظر شما علل اصلی عدم اجرای برخی برنامه‌ها و اهداف تعیین شده در مدیریت کشور چیست ؟ و یا چرا علیرغم داشتن برنامه های کوتاه و بلند مدت و چشم انداز در چنین وضعیت اقتصادی قرار داریم ؟ یا چرا برخی از برنامه های استراتژیک و کوتاه مدت و بلند مدت به اجرای دقیق

ما چه بسیار «خوی های زشت» را چون «تابوهای سرشت»، در «نهان، نهُفته» و در «پنهان، خُفته» داریم، ولی از وجود آن ها نه «می رنجیم» و نه در «شکنجیم»؛ امّا اگر «نشانه ای اندک» و «بهانه ای کوچک» از آن «حواس» را در دیگری «احساس» کنیم ، به شدّت «آزُرده» و «سرخورده» می شویم.

  شاید شنیده یا خوانده باشید که برخی  مدیران محافظه کار هستند و فقط به حفظ وضع موجود می پردازند و در مقابل  برخی دیگر از مدیران دارای توانایی ها و دانش تغییر و تحول هستند. از دیدگاه صاحبنظران حوزه مدیریت از مدیران محافظه کار بعنوان هدر دهنده فرصت ها و منابع کشورها  نام برده