یکی از مربیان بسیار موفق ورزشی، پیروزی های خود را دستاورد پیشرفت تدریجی و مداوم می دانست. تیم او در سال پیش با تمام کوشش و تلاشی که به خرج داد، به تیم حریف باخت.وی برای جبران این شکست، طرحی بر پایه “پیشرفت های کوچک و مستمر ” ریخت و بازیکنان را متقاعد کرد که
هیچ «عادت»،انسان را به «سعادت» نمی رساند؛ بلکه عادت‌ها،«انسان را نابود» و «جهان را دچار جُمود» می‌کند. انسانی که به طعمِ «اَلَمْ‌چشیدن» و «ستمْ‌کشیدن» عادت‌کند، هرگز نه به «رهایی»می‌اندیشد و نه به «شکوفایی». او «رنجۀ زندان» و «شکنجۀ زندانبان» را «عادی» و «متمادی» می‌انگارد. او «بند اسارت» و «کمند حقارت» را «درود می‌فرستد» و با
گفت: روزنامه اطلاعات نوشت: 🔹مجلس شورای اسلامی در اقدامی عجیب وزارت نیرو را مکلّف کرده تا از تمامی مشترکانی که بیشتر از الگوی مصوّب آب مصرف کنند، عوارضی برای کمک به جوانی جمعیت و فرزنددار شدن دیگران اخذ کرده و مبالغ دریافتی را به حساب خزانه داری کل واریز کند تا صرف تشویق خانواده ها
همۀ «پدیده‌های پیدایش» و «آفریده‌های آفرینش»، «یک جوُرند» و در اطاعت خدا «مجبورند». تنها موجودی که می‌تواند با «رفتار خویش» و «گفتار بیش»، پاسخِ«مشیّت الهی» و «تمشیت آگاهی» را با «جفا دهد» و آن را «زیر پا نهد»،انسان است. نیز تنها موجودی که می‌تواند«خداباور» و «هُدایاور»باشد، «انسان بخرد» و «جوان باخرد» است. در عالَمِ بشریّت
گفت: اگر فهرستی از ۵۰ کشور از فقیرترین کشورهای جهان تهیّه کنیم، مردم ۳۲ کشور از آن ۵۰ کشور، مسلمان‌اند! گفتم: چرا رهبران آن ۳۲ کشور در راه رفع مشکل ننگ‌آور فقر در جهان اسلام کاری نکرده و نمی‌کنند؟ گفت: اتّفاقاً نهایت تلاش خود را مبذول داشته‌اند! گفتم: در چه راهی؟ و چه کرده‌اند؟ گفت:
یک برنامه‌نویس و یک مهندس در یک مسافرت طولانی هوایی کنار یکدیگر در هواپیما نشسته بودند.برنامه‌نویس رو به مهندس کرد و گفت: «مایلی با همدیگر بازی کنیم؟» مهندس که می‌خواست استراحت کند، محترمانه عذر خواست و رویش را به طرف پنجره برگرداند و پتو را روی خودش کشید. برنامه‌نویس دوباره گفت: «بازی سرگرم‌کننده‌ای است. من
