«تعریف زبانی» و «توصیف بیانی»فرگرد۱۹۷۲
آنان که ذاتاً «خوباند»،چه «مطلوباند»؛ ولی آنان که میکوشند«خوبی خویش» و «معیوبی دگراندیش» را به عنوان یک «ثبات» برای دیگران «اثبات» کنند، عمری را در «لاف» و «اتلاف» میگذرانند. آنان که «زیبایی راز گل را با دیدن» و «فریبایی آواز بلبل را با شنیدن» درک نمیکنند، همیشه در «وهماند» و هیچ «نمیفهمند» و هرگز با