«آتش لئامت» و «عطش کرامت».فرگرد ۱۹۶۱
هیچ «عادت»،انسان را به «سعادت» نمی رساند؛ بلکه عادت‌ها،«انسان را نابود» و «جهان را دچار جُمود» می‌کند. انسانی که به طعمِ «اَلَمْ‌چشیدن» و «ستمْ‌کشیدن» عادت‌کند، هرگز نه به «رهایی»می‌اندیشد و نه به «شکوفایی». او «رنجۀ زندان» و «شکنجۀ زندانبان» را «عادی» و «متمادی» می‌انگارد. او «بند اسارت» و «کمند حقارت» را «درود می‌فرستد» و با
هیچ «عادت»،انسان را به «سعادت» نمی رساند؛
بلکه عادت‌ها،«انسان را نابود» و «جهان را دچار جُمود» می‌کند.
انسانی که به طعمِ «اَلَمْ‌چشیدن» و «ستمْ‌کشیدن» عادت‌کند،
هرگز نه به «رهایی»می‌اندیشد و نه به «شکوفایی».
او «رنجۀ زندان» و «شکنجۀ زندانبان» را
«عادی» و «متمادی» می‌انگارد.
او «بند اسارت» و «کمند حقارت» را
«درود می‌فرستد» و با همۀ «وجود می‌پرستد»!
او در «آتش لئامت حیوانی می‌سوزد» ،
در حالی‌که باید «عطش کرامت انسانی را بیاموزد»!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺
جمود: بسته شدن،یخ بستن،خشکی و افسردگی
اَلَم: درد،رنج
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
برچسب ها :بند اسارت، ، سعادت، ، سیدعلیرضا شفیعی مطهر ، عادت، ، کرامت انسانی، ، کمند حقارت، ، هر پگاه نو با یک نگاه نو
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰