«بی ریا» و «بوریا».فرگرد ۱۸۶۷
هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه» ، باید همیشه«دهانِ داخته را دوخته» و «زبانِ افراخته را فروخته»باشد؛ وگرنه «سر بر باد» می رود و «سرور از یاد» ! در «داستان زندگی» و در «نیستان ارزندگی»، «نِی های سرفراز» را با «هِی های تاخت و تاز» می شکافند و «بی ریا»،از آن ها «بوریا» می بافند!