معلمان؛آیینهداران آیین معرفت
هفتۀ بزرگداشت مقام معلّم است . بیش از چهار دهه است که معلّم را در شعر و شعار و گفتار به «عرش برین رساندهایم» و در تکریم و توقیر و رفتار بر «فرش زمین نشاندهایم»! معلّم«گنجینۀ شعور» است و از «بیشینۀ شعار،بیزار». اکنون «گاه عمل» و «پگاه امل» است. معلّم««کریم»است و «شایستۀ تکریم»، خورشید از
هفتۀ بزرگداشت مقام معلّم است .
بیش از چهار دهه است که معلّم را در شعر و شعار و گفتار به «عرش برین رساندهایم»
و در تکریم و توقیر و رفتار بر «فرش زمین نشاندهایم»!
معلّم«گنجینۀ شعور» است و از «بیشینۀ شعار،بیزار».
اکنون «گاه عمل» و «پگاه امل» است.
معلّم««کریم»است و «شایستۀ تکریم»،
خورشید از افقِ چشمان او طلوع می کند
و یک آسمان ستاره در شب چشمانش برق می زند.
پیچکهای مهربانی بر ساقۀ نگاهش پیچیده و بهار از خلال لبهای او لبخند میزند.
نیلوفرهای حکمت از شاخساران دستانش میرویَد و غنچههای محبّت بر لبانش میشکفد.
یاسهای سپیدِ سعادت از سرشاخه های بیانش میجوشد
و شکوفههای شرافت از سبد سخنانش فرو میریزد.
هزاران نهر نور نوشیده تا تشنگان معرفت را جرعه ای از زلال طهور بنوشاند.
اوست که به گُل های شقایق رنگ بخشیده و به جان های عاشق ، فرهنگ.
اگر نرگس ، طهارت نگاهی ، و پیچک ، طراوت پگاهی دارد ، از او دارد.
با آن که عمق بودنش از سرمای « فقر» یخ زده ،
گرمای « فخر» از شرارۀ زبانش زبانه میکشد.
پنجرۀ پلکهایش به روی باغ هوسها بسته است.
از وابستگی به اغیار وارسته و به یار، دل بسته است.
هر گاه ابر غم ، آسمان دلش را فرا گیرد از دیدگان،
باران درد فرو میبارد ، اما یاران را دلسرد نمیکند.
با صخرههای سخن منارهای میسازد به ندای ایمان و به بلندای آرمان ؛
تا گمشدگان را راه نماید و بی خبران را آگاه فرماید.
آیینه ها از سینۀ او صفا میاندوزند و وفا میآموزند.
زمزم چشمهسار ، تکرار تبسّم اوست و زمزمه جویبار ، تکرار ترنّم او.
ساقۀ سبز نگاه او پُر است از جوانههای امید و شکوفههای نوید.
حضور هیچ حاضری تنهایی او را پُر نمی کند .
اصلاً او هیچ گاه تنها نیست ، زیرا در دل ، ایمان ناب دارد و در دست ،کتاب.
از عدم تکلّف شاد است و از قید تعلّق آزاد ؛ نه آنش اسیر کرده و نه اینش،زمینگیر.
سایۀ بلند و همسایۀ دلهای دردمند است و هم پایۀ درونهای نژند.
رویَش زرد است و درونش پُر درد ؛
اما همچنان استوار و جوانمرد است و با جور و جهل و جمود،در حال نبرد.
تنهایی، برترین یار او و شکیبایی، بهترین یاور اوست.
انتهای ابهام نگاهش را هیچ پژوهندهای نکاویده و هیچ جویندهای ندیده است.
او زبان گلها را میفهمد و پیام جوانهها را میشنود.
راز رویا را تعبیر و رمز روایتها را تفسیر میکند.
آنچه را دیگران به رویا می بینند، او به رویت میبیند
و آنچه را به ریا میگویند، او به روایت میگوید .
ارزشها را پاس میدارد و از شاخسار تُرد نگاه شاگردان گلهای سپاس میچیند.
قیام او قائمۀ قانون است و رهنمودهای او برای همه رهنمون است.
او مجسّمۀ همۀ ارزشهاست و همۀ ارزشها درقامت او مجسّم است،
زیرا او « معلّم» است.
بیاییم معلّم را بر «جایگاه شایستۀ خویش بنشانیم»
و او را به «فرگاه بایستۀ فراندیش برسانیم»!
هفته بزرگداشت مقام معلّم را به حضور همه آیینهداران آیین معرفت
و استادان درسِ محبّت تبریک و تهنیت میگوییم.
از خداوند بزرگ مسألت داریم که به ما و به همۀ افراد جامعه توفیق عنایت فرماید
تا ارزشهای فرهنگی را پاس داریم و استادان فرهنگآفرین را سپاس گزاریم.
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
برچسب ها :بزرگداشت مقام معلم، ، سیدعلیرضا شفیعی مطهر ، شعار ، معلم،
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰