معلمان؛آیینه‌داران آیین معرفت

هفتۀ بزرگداشت مقام معلّم است .

بیش از چهار دهه است که معلّم را در شعر و شعار و گفتار به «عرش برین رسانده‌ایم»

و در تکریم و توقیر و رفتار بر «فرش زمین نشانده‌ایم»!

معلّم«گنجینۀ شعور» است و از «بیشینۀ شعار،بیزار».

اکنون «گاه عمل» و «پگاه امل» است.

معلّم««کریم»است و «شایستۀ تکریم»،

خورشید از افقِ چشمان او طلوع می کند

و یک آسمان ستاره در شب چشمانش برق می زند.

پیچک‌های مهربانی بر ساقۀ نگاهش پیچیده و بهار از خلال لب‌های او لبخند می‌زند.

نیلوفرهای حکمت از شاخساران دستانش می‌رویَد و غنچه‌های محبّت بر لبانش می‌شکفد.

یاس‌های سپیدِ سعادت از سرشاخه های بیانش می‌جوشد

و شکوفه‌های شرافت از سبد سخنانش فرو می‌ریزد.

هزاران نهر نور نوشیده تا تشنگان معرفت را جرعه ای از زلال طهور بنوشاند.

اوست که به گُل های شقایق رنگ بخشیده و به جان های عاشق ، فرهنگ.

اگر نرگس ، طهارت نگاهی ، و پیچک ، طراوت پگاهی دارد ، از او دارد.

با آن که عمق بودنش از سرمای « فقر» یخ زده ،

گرمای « فخر» از شرارۀ زبانش زبانه می‌کشد.

پنجرۀ پلک‌هایش به روی باغ هوس‌ها بسته است.

از وابستگی به اغیار وارسته و به یار، دل بسته است.

هر گاه ابر غم ، آسمان دلش را فرا گیرد از دیدگان،

باران درد فرو می‌بارد ، اما یاران را دلسرد نمی‌کند.

با صخره‌های سخن مناره‌ای می‌سازد به ندای ایمان و به بلندای آرمان ؛

تا گمشدگان را راه نماید و بی خبران را آگاه فرماید.

آیینه ها از سینۀ او صفا می‌اندوزند و وفا می‌آموزند.

زمزم چشمه‌سار ، تکرار تبسّم اوست و زمزمه جویبار ، تکرار ترنّم او.

ساقۀ سبز نگاه او پُر است از جوانه‌های امید و شکوفه‌های نوید.

حضور هیچ حاضری تنهایی او را پُر نمی کند .

اصلاً او هیچ گاه تنها نیست ، زیرا در دل ، ایمان ناب دارد و در دست ،کتاب.

از عدم تکلّف شاد است و از قید تعلّق آزاد ؛ نه آنش اسیر کرده و نه اینش،زمین‌گیر.

سایۀ بلند و همسایۀ دل‌های دردمند است و هم پایۀ درون‌های نژند.

رویَش زرد است و درونش پُر درد ؛

اما همچنان استوار و جوانمرد است و با جور و جهل و جمود،در حال نبرد.

تنهایی، برترین یار او و شکیبایی، بهترین یاور اوست.

انتهای ابهام نگاهش را هیچ پژوهنده‌ای نکاویده و هیچ جوینده‌ای ندیده است.

او زبان گل‌ها را می‌فهمد و پیام جوانه‌ها را می‌شنود.

راز رویا را تعبیر و رمز روایت‌ها را تفسیر می‌کند.

آنچه را دیگران به رویا می بینند، او به رویت می‌بیند

و آنچه را به ریا می‌گویند، او به روایت می‌گوید .

ارزش‌ها را پاس می‌دارد و از شاخسار تُرد نگاه شاگردان گل‌های سپاس می‌چیند.

قیام او قائمۀ قانون است و رهنمودهای او برای همه رهنمون است.

او مجسّمۀ همۀ ارزش‌هاست و همۀ ارزش‌ها درقامت او مجسّم است،

زیرا او « معلّم» است.

بیاییم معلّم را بر «جایگاه شایستۀ خویش بنشانیم»

و او را به «فرگاه بایستۀ فراندیش برسانیم»!

هفته بزرگداشت مقام معلّم را به حضور همه آیینه‌داران آیین معرفت

و استادان درسِ محبّت تبریک و تهنیت می‌گوییم.

از خداوند بزرگ مسألت داریم که به ما و به همۀ افراد جامعه توفیق عنایت فرماید

تا ارزش‌های فرهنگی را پاس داریم و استادان فرهنگ‌آفرین را سپاس گزاریم.

دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر

https://t.me/nedayemotahar