۱. تقدیم تمام کاوه های پنجشیر عزیز که قهرمان قلب ها شدند: تو را صدا کنم ای شیر ژیانم ، کاوه تا زم شود به روحت روح و روانم، کاوه هر دم که نام نیکت دور لبم بگردد شیرین شود زبانم اندر دهانم، کاوه ای شاه من، نچرخد در کهکشان سیاره اندر جهان قلبم گر

امروز، روز روشن و بسیار خوب بود یک روزِ سرنوشت یک روز ماندگار… در سایه روشنِ بغلِ آشیانه ام یعنی درون خانه ای از روشنی تهی با خود، کبوتری تک و تنها نشسته بود گیج و گرنگ بود انگار راه خانه اش از یاد برده بود شاید برای جفت خودش انتظار بود… اما قشنگ بود