«جسم خاکی»و«اسم افلاکی».فرگرد ۱۹۴۶
یخ ،«بسی بَرد و لَخت» و «بسیار سرد و سخت»است. ولی در برابر «لحظهای آفتاب»،«لمحهای تاب» ندارد. نخست بر اثر «آفتاب،آب»می شود و سپس «خوار و بُخار». اصالت یخ،«آب» است و سپس «مُرداب»؛ بنابراین نمی تواند «به سختیاش بنازد» و با «سردیاش بسازد». انسان نیز از «خاک برمیآید» و سرانجام در «خاک میآساید». پس به