یخ ،«بسی بَرد و لَخت» و «بسیار سرد و سخت»است. ولی در برابر «لحظه‌ای آفتاب»،«لمحه‌ای تاب» ندارد. نخست بر اثر «آفتاب،آب»می شود و سپس «خوار و بُخار». اصالت یخ،«آب» است و سپس «مُرداب»؛ بنابراین نمی تواند «به سختی‌اش بنازد» و با «سردی‌اش بسازد». انسان نیز از «خاک برمی‌آید» و سرانجام در «خاک می‌آساید». پس به

گفت: «از سردار رادان درخواست دارم از دوربین‌های خود برای پیداکردن عوامل مسموم‌سازی دانش‌آموزان بی‌پناه دختر و سارقان و زورگیران استفاده کند تا هم در جامعه امنیت روانی برقرار شود،هم مالیات مردم علیه خودشان بکارگیری نشده باشد». گفتم: تو چه‌کاره ای چنین پرسشی از فرماندۀ نیروی انتظامی می‌پرسی؟ گفت: اوّلاً هر شهروند ایرانی می‌تواند و

نخست – یک حکیم ژاپنی می گوید : اگر مرا بین سه چیز : ۱-قوت و غذای مردم ۲-امنیّت مردم ۳-اعتماد مردم مخیّر کنند که یکی را برگزینم و دو تا را رد کنم، با آن که غذا و امنیّت مردم بسیار مهم و حیاتی است ، اما من بی تردید “اعتماد مردم” را برمی

خوشحالی یعنی «توانمندی قامت» و «افرندی استقامت»، در برابر «سختی‌ها» و «شوربختی‌ها»! خوشحالی یعنی «پذیرش این باور» و «گزینش این نظر»، که «درد و رنج» و «بیماری و شکنج»، «بخشی از حیات» و «نقشی از صفات» است. ولی اگر همۀ آن ها بر ما «بتازند»، نباید ما را از «پای بیندازند». خوشحالی یعنی «میل به

شیری و گرگی و روباهی به شکار رفتند و یک گاو وحشی و یک بزِ کوهی و یک خرگوش شکار کردند . آن‌گاه شیر به گرگ دستور داد تا حیوانات صیدشده را میان خود تقسیم‌کند . گرگ گفت : گاوِ وحشی سهمِ شیر باشد. بزِ کوهی سهمِ خودم و خرگوش،سهمِ روباه . شیر ناگهان برآشفت

پدر روزنامه می‌خواند؛ اما پسر کوچکش مدام مزاحمش می‌شد. حوصله پدر سر رفت و صفحه‌ای از روزنامه را که نقشه جهان را نمایش می‌داد، جدا و قطعه قطعه کرد و به پسرش داد و گفت: «بیا! کاری برایت دارم. یک نقشه دنیا را به تو می‌دهم، ببینم می‌توانی آن را دقیقاً همان طور که هست،