چگونه به طور فعال ریسک های پولشویی را مدیریت کنیم؟

پولشویی (ML) عواقب مخربی از بعد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای کشورها به همراه دارد. جنایت و فساد را ترویج می کند و سبب می شود اقتصاد تضعیف شود و به رفاه اجتماعی آسیب رساند. شهروندان و دولت ها بیش از ۱۱۰ میلیارد یورو به دلیل جرایم مالی از دست می دهند و تخمین زده می شود که سالانه ۲ تا ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان شسته می شود. حصول اطمینان از موثر و کارآمد بودن مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم (TF) بسیار مهم است.
لذا لازم است در هر کشور، شرایطی استاندارد به منظور تقویت قوانین و نحوه نظارت بر آنها انجام شود.

مبارزه با پولشویی (AML) به عنوان یک اکوسیستم
مراجع و سیاست گزاران جهانی توصیه‌ها و قوانین دقیقی را با این هدف وضع نموده اند.بر این اساس اتحادیه اروپا AML دارای وظایف گسترده‌تری هستند. رعایت این قوانین برای مقابله مؤثر با جنایتکاران کافی نیست. ما به AML به عنوان یک اکوسیستم نگاه می کنیم که در آن نهادهای متعهد، ناظران و سیاست گذاران همکاری می کنند و مسئولیت های خود را برای کاهش خطرات AML بر عهده می گیرند.

نهادهای دارای ریسک کدام هستند؟

 نهادهای مالی مانند بانک ها و بیمه گذاران و بورس و نهادهای فراگیر غیر مالی مانند حسابرسان، حسابداران خارجی، وکلا و سیاستمداران و افراد متنفذ از اساسی ترین عناصر قابل گروه بندی هستند. قانون مبارزه با پولشویی اتحادیه اروپا ملزم به ایجاد رویه هایی است و برای ارزیابی و کاهش ریسک های پولشویی و تامین مالی تروریسم طراحی شده است.

۹ توصیه برای ایجاد یک اکوسیستم موثرتر مبارزه با پولشویی در نظر گرفته شده است تا نهادهای متعهد به طور فعال ریسک های موجود در پولشویی را مدیریت کنند
باید رویکردی مبتنی بر ریسک را برای درک تهدیدات اتخاذ کنند و اقدام درست را انجام دهند.
ما سه اقدام را برای نهادها پیشنهاد می کنیم تا با استفاده از مدیریت ریسک مبارزه با پولشویی، واکنشی پیشگیرانه اعمال کنند:
۱٫ خطرات پولشویی را بهتر بشناسند و آن را کاهش دهند
۲٫ سیستم ها و کنترل های مبتنی بر ریسک را تقویت کنید
۳٫ اهرم فن آوری را به طور دقیق به کار گیرند.

ادغام AML در ساختارهای حاکمیتی می تواند بررسی و مدیریت ریسک نهادهای مالی و غیر مالی را بهبود بخشد. همچنین می تواند به یک شخص مشمول اجازه دهد تا در مورد ریسکها فعالتر عمل کند. و از نظارت، گزارش و نظارت مستمر اطمینان حاصل کند.
۴٫ باید راهبردی برای ترویج دقیق و قوی ایجاد کنند
گروه های کاری باید فرهنگی را تقویت کنند که از آگاهی، رفتارها و قضاوت‌های مربوط به خطر AML حمایت کند و مکانیسم‌های تشدید را فراهم کند. آن‌ها باید سیاست‌های AML را به چالش بکشند تا اطمینان حاصل کنند که این سیاست‌ها با ریسک‌های ذاتی فعالیت‌های تجاری‌شان هماهنگ هستند.
۵٫ اشخاص مشمول باید مدیریت ریسک موثر را اجرا کنند
در راستای راهنمایی هیئت مدیره، نقش مدیریت اجرای مدیریت ریسک موثر و تعهدات گزارش ریسک است. مدیریت باید بتواند خطرات AML را تشخیص دهد، آنها را نظارت کند و منابع کافی را برای ایجاد یک چارچوب کنترلی تخصیص دهد و بتواند آن خطرات را مدیریت و کاهش دهد.
۶٫ اشخاص متعهد باید سه خط دفاعی ایجاد کنند
نهادها باید سه خط دفاعی برای اطمینان از مدیریت صحیح ریسک پولشویی و تامین مالی تروریسم ایجاد کنند:

کنترل مدیریت بر عملیات تجاری

کنترل ریسک و انطباق

حسابرسی داخلی برای ارزیابی مدیریت ریسک و کنترل ها

تقویت چارچوب نظارتی و نظارتی

نظارت و مقررات نیز باید با شیوه های مدرن طراحی شود تا از عملکرد صحیح اکوسیستم AML اطمینان حاصل شود. تا چارچوب برنامه های نظارتی دقیق باشد.
۷٫ افزایش همکاری بین کشورهای عضو
اشتراک اطلاعات و دانش بین مقامات نظارتی ملی برای موثر بودن سیستم AML حیاتی است. کشورهای عضو همچنین باید اطمینان حاصل کنند که اشخاص مشمول از طریق اشتراک گذاری داده ها و سیستم های متقابل به اطلاعات دسترسی کافی دارند.
۸٫ تسهیل همکاری بین بخش خصوصی و دولتی
بازیگران ملی باید بر «تابوی» همکاری با بخش خصوصی برای مبارزه با جرایم مالی غلبه کنند. همکاری افزایش یافته بین خود و مقامات می تواند درک تهدیدات مشترک را بهبود بخشد. این مشارکت‌ها باید فرابخشی باشد و مؤسسات مالی، سایر سازمان‌های بخش خصوصی و سازمان‌های مجری قانون را درگیر کند.
۹٫ واگرایی های خاص بخش را در نظر بگیرند
به نظر می رسد قانون فعلی جهانی AML عمدتاً برای بخش مالی طراحی شده است و  الزامات آن با ماهیت فعالیت های شخص مشمول غیر مالی سازگار نیست. این مشکل در تفسیر باعث ایجاد شکاف در کاربرد آن میشود. این قانون باید برای شرکت های مشمول در بخش غیر مالی بهتر تطبیق داده شود.