موسسات مالی، اصل ارزیابی ریسک مشتری

به گزارش خبرنگار اقتصاددان یک تحلیلگر مسایل اقتصادی در گفت و گویی اختصاصی برای اقتصاددان گفت:
ارزیابی ریسک مشتری مجموعه ای از اقداماتی است که در طی فرآیند پذیرش مشتری انجام می شود. ارزیابی ریسک مشتری فرآیندی است که توسط آن ریسک های بالقوه مشتری جدید با دقت بیشتری تجزیه و تحلیل می شود. سازمان ها می توانند با توجه به اطلاعات مشتریان کارت ریسک را با توجه به سطوح ریسک ایجاد کرده و با توجه به این امتیازات اقدامات لازم را انجام دهند.
حاجی زاده در بخش دیگری از گفت و گو گفت:
ریسک مشتری خطری است که مشتریان در مؤسسات مالی مرتکب پولشویی کشف نشده یا سایر جرایم مالی شوند. اگر فعالیت های مشکوک بالقوه مشتریان افشا شود، سازمان ممکن است با جریمه های نظارتی و مشکلات مالی و اعتباری مواجه شود.

همیشه این خطر برای هر مشتری وجود دارد که از موسسات برای فعالیت های غیرقانونی استفاده کند. از آنجایی که حذف همه ریسک ها غیرممکن است، ریسک باید بر اساس ریسک پذیری مؤسسات مدیریت شود.

این تحلیلگر مسایل اقتصادی در خصوص سطوح ریسک مشتری گفت:
چهار سطح خطر وجود دارد که عبارتند از:

کم: مشتریانی که به راحتی قابل شناسایی هستند.
متوسط: مشتریانی که ریسک بالاتری نسبت به مشتریان معمولی دارند.
زیاد: مشتریانی که فعالیت های مالی آنها توسط Customer Due Diligence نظارت می شود.
ممنوع: مشتریانی که به دلیل مشارکت در جرایم مالی از فعالیت مالی منع می شوند.

دکتر حاجی زاده در بخش دیگری از گفت و گو اظهار داشت:
امتیاز ریسک مشتری بر اساس قانون نظارت بر مشتری (CDD) ،FinCEN، مؤسسات مالی را ملزم می کند تا درک درستی از خطرات پولشویی و تأمین مالی تروریسم مشتریان خود را از طریق «پروفایل ریسک» مشتری ایجاد کنند. برای اکثر مؤسسات مالی، این به شکل رتبه بندی یا رتبه بندی ریسک مشتری است. امتیاز ریسک امکان ردیابی هدفمند مشتریان با ریسک های بالقوه بالاتر را فراهم می کند.

در حالی که روش های ارزیابی ریسک توسط قانون الزامی نیست، نظارت مناسب بر معاملات مشتری و کلیه فعالیت های مشکوک مورد نیاز است. علاوه بر این، قانون اسرار بانکی (BSA) در ایالات متحده و سایر مقررات در سراسر جهان نیاز به آزمایش فردی برای اطمینان از انطباق دارد، بنابراین انجام یک روش ارزیابی ریسک یک گام ضروری برای مؤسسات مالی در معرض خطر بالای سوء استفاده از پولشویی است.
ارزیابی ریسک در مبارزه با پولشویی( AML) برای پیشگیری از جرایم مالی و پیروی از دستورالعمل‌های نظارتی ضروری است. ارزیابی ریسک مشتری باید شامل شناسایی دسته‌های ریسک خاص سازمان خدمات مالی مانند مشتریان، محصولات، خدمات و مکان باشد. هنگامی که سازمان‌ها حوزه‌های ریسک کلیدی را شناسایی کردند، باید فرآیندهایی را برای ارزیابی ریسک در هر دسته قرار دهند. این امر به رگولاتورها ثابت می کند که این شرکت با حسن نیت تلاش می کند تا از جرایم مالی جلوگیری کند.

ارزیابی ریسک مشتری چگونه انجام می شود؟
حاجی زاده گفت: ارزیابی ریسک، حوزه‌های آسیب‌پذیری را در سازمان شما شناسایی می‌کند و به شما این امکان را می‌دهد که نحوه رفع مشکلات در تلاش‌های AML خود را تعیین کنید. ساختار ارزیابی ریسک به اندازه و سازماندهی مشاغل و انواع محصولات و خدماتی که ارائه می دهند بستگی دارد. در اینجا عواملی وجود دارد که باید در ارزیابی ریسک خود در نظر بگیرید:

انواع مشتریان
موقعیت جغرافیایی مشتریان و سازمان ها
فعالیت های مشتری
محصولات و/یا خدمات ارائه شده
نحوه انجام معاملات شرکت
خاستگاه وجوه مشتریان
ارزیابی این عوامل در شناسایی جرایم مالی مانند تامین مالی تروریسم، رشوه خواری و فساد بسیار کمک کننده خواهد بود. علاوه بر این، تحریم ها و فشارهای دولتی از سوی دیگر سازمان های نظارتی تنها با شناسایی ریسک ها و ارزیابی ریسک های مناسب قابل اجتناب است.
هنگام انجام ارزیابی ریسک، می‌توانید با تصمیم‌گیری در مورد وجود ریسک پایین، متوسط ​​یا زیاد پولشویی، رتبه و محدوده ریسک را برای مشتریان خود تعیین کنید. اتخاذ این رویکرد مبتنی بر ریسک به شما کمک می کند تا روابط تجاری خود را با مشتریان قانونی بهبود بخشید و خطر کلی نقض مقررات AML را کاهش دهید.

مهرداد حاجی زاده در خصوص عوامل ریسک مشتری گفت:
در بسیاری از سازمان ها، شاخص های اصلی ریسک پولشویی محصولات و خدمات، مشخصات مشتریان و موقعیت جغرافیایی است.

محصول و خدمات
ماهیت محصولات و خدمات به تعیین سطح ریسک پولشویی سازمان کمک می کند. به عنوان مثال، بانکی که نقل و انتقالات پولی مستمر دارد، ریسک بسیار بالاتری دارد. بانک ها می توانند تدافعی باشند، به ویژه از نظر پولی. با این حال، در برابر پولشویی نیز آسیب پذیر است، زیرا پول زیادی در بانک ها تغییر می کند. به همین دلیل، فرآیند ارزیابی ریسک مشتری باید با توجه به ریسک پذیری موسسه انجام شود.
مشتریان
برخی از انواع مشتریان ریسک بیشتری نسبت به سایرین دارند. به عنوان مثال، افراد در معرض سیاسی (PEPs) . افراد در معرض سیاسی (PEP) مشتریان پرخطری هستند که نسبت به ساکنین عادی از امکانات بیشتری برای جمع آوری اموال به روشی غیرقانونی که شامل گرفتن رشوه و پولشویی است، برخوردارند . بنابراین، PEP ها در معرض باج گیری هستند یا می توانند به دنبال دوری از مالیات مقامات باشند. نهادها باید نسبت به این خطرات هوشیار باشند و ارزیابی های مهم ریسک را انجام دهید.
مشتریانی که سابقه تراکنش‌های مشکوک به غیر از PEP، پس‌زمینه‌های مبهم و هیچ راه روشنی برای کسب درآمد ندارند، باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند. به همین دلیل است که مشتری خود را بشناسید یک فرآیند کنترل اجباری است.
موقعیت جغرافیایی
هرچه هویت مشتری مهمتر باشد، اهمیت بیشتری دارد که در کدام جغرافیا قرار دارد. اگر مشتریان شما در برخی از مناطق جغرافیایی تجارت می کنند، به ویژه جایی که قوانین پولشویی وجود ندارد، لازم است به معاملات آنها نگاه کنید. در حالی که برخی از سرمایه گذاری های خارج از کشور تنها برای پرداخت قانونی مالیات های کمتر انجام می شود، بسیاری از کشورها به عنوان مناطق جرم و جنایت مالی بالا، به ویژه مناطق با قاچاق مواد مخدر شناخته می شوند. برخی از کشورهایی که به عنوان خطرناک شناخته می شوند عبارتند از: جمهوری دموکراتیک کنگو، میانمار، موزامبیک، جزایر کیمن و ماداگاسکار

ایشان در مورد کشورهای عمده پولشویی گفت:
اگر مشتریان دارای سطوح بالایی از فعالیت مالی مرتبط با این حوزه ها باشند، می توانند برای سازمان شما مشکل جدی ایجاد کنند. سازمان شما باید به طور منظم این فهرست را بررسی کند و روش ارزیابی خطر AML خود را بر این اساس به روز کند.

این تحلیلگر مسایل اقتصادی، در مورد نحوه ایجاد سیستم های ارزیابی ریسک مشتری موثر اظهار داشت:
فرآیند ارزیابی ریسک مشتری با محصول ارزیابی ریسک مشتری( Sanction Scanner) آسان و موثر می شود . مدیریت انطباق مبتنی بر ریسک برای تجسم داده های استراتژی و مدیریت ریسک و اطلاع رسانی در تصمیم گیری استفاده می شود. با انطباق بیشتر با کنترل، می توانید کسب و کار خود را تقویت کنید، درباره مشتریان پرخطر خود بیشتر بدانید و از این معیارهای ارزیابی ریسک در قوانین خود با بررسی کارت امتیازی مبتنی بر ریسک استفاده کنید.

با قابلیت نوشتن قانون پویا، می توانید بدون نوشتن کد، مناسب ترین قوانین و سناریوها را با توجه به ریسک پذیری خود ایجاد کنید. شما می توانید مقررات خود را تنظیم کنید و ریسک مشتری را بر اساس ریسک پذیری سازمان خود تجزیه و تحلیل کنید.
می توان با قوانینی که بر اساس ریسک پذیری خود نوشت. امتیاز ریسک را به مشتریان خود اختصاص می دهند و از طریق امتیازهای ریسک، یک تجزیه و تحلیل نهایی ریسک برای مشتریان خود انجام می گیرد‌. شما می توانید بر اساس شغل، سن، درآمد، کشور و ارز به مشتریان خود امتیاز بدهید و بر اساس این امتیازات، آلارم های کم، متوسط، زیاد و بحرانی را تعریف کنید.

در نهایت می توانید با توجه به آلارم هایی که در حین تراکنش با مشتریان خود دریافت می کنید، به راحتی در مورد مراحل اقدام تصمیم بگیرید. بر اساس تجزیه و تحلیل ریسک، می توانید تصمیمات ایمن و سریع در مورد فعالیت های مشتریان خود بگیرید و حجم کاری کنترلی خود را کاهش دهید.

ح