مالزی، سالاد فرهنگ ها(قسمت پنجم)

در روز سوم سفر، بعد از دیدن برج های معروف پتروناس و مناره کوالالامپور، با مترو عازم شهر پوتراجایا شدیم.
این شهر جدید در کنار کوالالامپور به صورت کاملا مدرن و برای استقرار ساختمان های دولتی ساخته شده است.
کشور مالزی در سال ۱۹۵۷ از استعمار بریتانیا خارج شد یعنی ده سال دیرتر از هند.
یکی از مشکلات کشور بعد از استقلال، تعداد زیاد مهاجران چینی و هندی بود که به صورت تدریجی به مالزی آمده و ماندگار شده بودند و چهل درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دادند و اغلب از نظر تحصیلات و ثروت بالاتر از مسلمانان بومی بودند و حدود هفتاد و پنج درصداز اقتصاد کشور در اختیار اقلیت چینی بود‌.
در سال های ابتدایی ، کشور شاهد شورش ها و تضادهای نژادی شد که به جدایی سنگاپور از مالزی منجر گردید ولی خیلی زود، احزاب و اقوام مختلف مالزی به تفاهم رسیدند.
برای جبران عقب ماندگی بومی ها ، در قانون فعلی برای مالایی ها و ساکنان اولیه ، بعضی تسهیلات و امتیازات در تحصیل و استخدام دولتی وجود دارد و در مقایسه با کشور های دیگر منطقه ، همزیستی مسالمت آمیزی بین اقوام و مذاهب مختلف به وجود آمده است.
بعد از استقلال، این کشور به صورت سلطنت مشروطه اداره می شود و امروزه شامل سیزده ایالت است که هر کدام یک سلطان یا فرماندار و نیز مجلس و دولت ایالتی دارد.
مالزی از معدود کشورهای جهان است که سلطان کشور به صورت دوره ای و به مدت پنج سال و از بین سلاطین ایالتی تعیین می شود و بیشتر یک مقام تشریفاتی است.
کشور توسط نخست وزیر منتخبِ پارلمان و به صورت نسبتا دموکراتیک اداره میشود.

کاخ نخست وزیر

مسجد پوترا

کاخ دادگستری

ع