حسرتی از جنس سامسونگ

برخی خبرهایی که رسانه‌های جهانی در حوزه‌های گوناگون منتشر می‌کنند شاید در مناسبات ایران با دیگر کشورهای جهان و نیز حتی مناسبات میان نهادهای گوناگون در درون مرزهای سرزمین هیچ اثر کوتاه و یا میان‌مدت ندارند اما برای کسانی که به تاریخ معاصر جهان و ایران نگاه می‌کنند جذاب است. به طور مثال به این خبر توجه کنیم: «گزارشی جدید نشان می‌دهد سامسونگ کره‌جنوبی قصد دارد با سرمایه‌گذاری هنگفت ۲۰۰ میلیارد دلاری، ۱۱ کارخانه تراشه‌سازی در ایالات‌متحده تاسیس کند. سامسونگ فرآیند ساخت کارخانه تراشه‌سازی ۱۷ میلیارد دلاری خود را در تگزاس آغاز کرده است.
درخواست‌های سرمایه‌گذاری غول فناوری کره‌ای اخیرا در وب‌‌سایت کنترلر تگزاس ثبت شده است.» این خبر برای شهروندان کره‌جنوبی بسیار خرسند‌کننده و افتخارآفرین است که شرکتی با تابعیت این کشور سری در میان سرها در دنیای امروز درآورده و بیش از اپل آمریکا گوشی همراه می‌سازد و بیش از هر شرکتی در دنیا تلویزیون می‌فروشد.
شهروندان کره‌جنوبی باید خرسند باشند که آرم و نشانه سامسونگ در بیشتر پایتخت‌های دنیا بر فراز است و توانسته بیشترین علاقه به کره‌جنوبی را در میان خانواده‌های متوسط جهان پدیدار کند. واقعیت این است که سامسونگ در میان خانواده‌های ایرانی نیز بسیار محبوب است و گوشی‌های همراه این شرکت بیش از هر گوشی در دست و جیب ایرانیان است.
به گزارش اقتصاددان به نقل از جهان‌صنعت  ،   ایرانیان هنوز حاضرند تلویزیون‌، جاروبرقی‌، لباسشویی و ظرفشویی سامسونگ را حتی از بانه کردستان و دیگر شهرها و در بازارهای پنهان دیگر خریداری کنند و همه بدگویی‌ها از این مارک بر اشتیاق آنها اثر منفی نگذاشته است. اما سوی دیگر داستان غم‌انگیزتر است: چرا در ایران هیچ شرکت کوه‌پیکری در بخش صنعت زاد و رشد نکرده و چرا کارخانه‌داران ایرانی به‌رغم اینکه از نظر سابقه فعالیت و نیز هوشمندی فردی برتر از رقبای چینی هستند نتوانسته یا نخواسته‌اند بیش از اندازه رشد را تجربه کنند؟ اگر اداره‌کنندگان ایران بتوانند واقعا پاسخی کارشناسانه و علمی برای این پرسش پیدا کنند می‌توان از آن پاسخ به بسیاری از تنگناها رسیدگی کرد.
شاید کسانی باشند که بگویند این چه مقایسه‌ای است و تاکید کنند که سامسونگ یک شرکت چه و چه و کره‌‌جنوبی یک کشور چه و چه است. اما این واقعیت را نمی‌شود پنهان کرد که چه خرسندی در میان افراطیون ضداصلاحات راه افتاد که یک شرکت فریبنده به اسم گازپروم وعده داده می‌خواهد در نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کند. اما اگر بخواهیم یک پاسخ کوتاه و کارشناسانه بدهیم که چرا سامسونگ زاد و رشدی چنین افتخارآمیز از نظر شهروندانش دارد باید بگوییم آنها از خارجی‌ها هراس نداشتند و ندارند. آیا باید حسرت سامسونگی را بر دیگر حسرت‌های اقتصادی ایران اضافه کرد؟

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع