بُخارست، کمدی تازه در نکوهش اینستاگرام

ابوالفضل بابادی شوراب/روزنامه نگار

بُخارست در حالی می خواهد در این روزهای حزن انگیز، مخاطب را بخنداند که اصولا اکثر مردم با سینما قهر کرده اند، البته جدا از شرایط خاص این روزها، تنها در لحظاتی ویژه توانسته به هدف خود برسد.

در خبرها خواندم که فیلمساز تمایلی به اکران در این وقت زمانی نداشته، اما اداره سینمایی کشور، عجله خاصی برای به نمایش گذاشتن داشته، که عدم تمایل فیلمساز منطقی تر بوده، امیدوارم مردم زودتر با سینما آشتی کنند.

بُخارست فیلمی به شدت معمولی در سینمای کمدی کشور است و باید اعتراف کرد کمدی های بسیار بهتری در این سینما وجود دارد، حتی در مجموعه فیلم های همین کارگردان!

فیلم اگرچه در لایه ی اول خود می خواهد مخاطبان را شادمان کند، اما در پوسته ی اصلی به ارائه تصویری اغراق آمیز و پر از چالش از فضای مجازی و اینستاگرام روی آورده، کما اینکه کارگردان آن، قبل تر در دینامیت نیز به هجو اینستاگرام پرداخته بود.

بُخارست از گره خوردن دو روایت شکل می گیرد، روایت عابد عبیدی، آقازاده و فرزند وزیر که در بالاشهر زندگی می کند و انسان موجهی است و جلیل(پژمان جمشیدی) که اهل پایین شهر بوده و از زمین و زمان طلبکار است، اما نسبت به جامعه و خانواده خود بی مسئولیت و بی تفاوت بوده و تمامی رفتارهای اشتباه خود را توجیه می کند!

در فیلم ضدیت کارگردان با کلیت اینستاگرام آنجا معلوم می گردد که عابد عبیدی(امیرحسین آرمان)آدم خوبه ی داستانش می گوید: “ای تف به آنکه اینستاگرام را ساخت” البته آقای اطیابی کارگردان محترم باید در نظر داشته باشند که بدآموزی های فیلم خودش اگر از اینستاگرام بیشتر نباشد، کمتر نیست.

اصولا اگر قرارست رسانه ها که ابزار بازنمایی رفتارها و اندیشه ها هستند مورد ارزیابی قرار گیرند، چرا بجای اینستاگرام نباید از سینما آغاز کرد؟تازه در اینستاگرام بی توجه به جنسیت، قومیت و ایدئولوژی، می توانی باور و اندیشه ات را به اشتراک بگذاری ولی در سینما، عده ای از دو سه طیف خاص تنها افکارشان بازنمایی می شود و مابقی مخاطبان بعنوان مصرف کننده اندیشه های آنها قرار می گیرند!

باید خاطر نشان کرد که فیلم یک تضاد بنیادین دارد، از طرفی با طنزهای کلامی هجوگونه قصد خنداندن مردم را دارد و از سویی دیگر با ذکر اغراق آمیز  آسیب های اینستاگرام، غیرمستقیم و در پس زمینه احتمالا می خواهد سفارشی پند اخلاقی بدهد. البته در سکانس پایانی، کاراکتر اصلی بی اعتنا به تجربه ای که در قبال اینستاگرام کسب کرده و کارگردان پیش روی ما گذاشته، به اشتباهات خود به زعم کارگردان ادامه می دهد، بنظرم شاید اطیابی می خواسته بگوید ما مخاطبان نیز بعد از تماشای فیلم و پایان خنده بر لب های مان، درس های او را بیرون از سینما و در داخل اینستاگرام فراموش می کنیم!