اخیرا شاهد آن هستیم که در شبکه‌های اجتماعی ریشه ناکامی اقتصادی کشور را تنبلی ایرانی‌ها معرفی می‌کنند. با بررسی پارامترهای تاریخی، بازار کار، کیفیت اشتغال، سیاستگذاری و پژوهشی این موضوع را بررسی کرده است. بر این اساس، عدم تحرک ایرانی‌ها یا نرخ پایین مشارکت در اقتصاد ایران بیش از آنکه عامل اصلی افول اقتصاد باشد،
اخبار اجتماعی و اقتصادی این روزها نوید بخش نیستند و بیشتر از هر زمان دیگری نشان از وضعیت بغرنج اقتصادی و معیشتی مردم دارند. اخباری که از قتل و دزدی شروع می‌شود و به تجمع‌های اعتراضی بازنشستگان و مهاجرت بی‌رویه پرستاران و کمبودهای بی‌شمار دیگر در جامعه می‌رسد. مساله اینجاست که پرداختن به این موضوعات
زنان گنج اقتصاد ایران هستند؛ اما سیاستی برای استفاده از ظرفیت این بخش از جامعه طراحی نشده است. با اینکه نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند که پتانسیل بالایی برای کمک به رشد و توسعه اقتصادی کشور محسوب می‌شوند، اما آخرین آمارهای منتشرشده از نرخ مشارکت نیروی کار نشان می‌دهد تنها ۱۴درصد از
مخاطبان در یک نظرسنجی به دو پرسش پاسخ دادند. نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد با وجود اینکه آمارهای رسمی از بهبود رشد اقتصادی و افزایش اشتغال خبر می‌دهند، بیش از ۸۰درصد نظردهنده‌ها این تغییرات مثبت را در زندگی خود احساس نمی‌کنند. هرچند گروهی اعتقاد دارند تفاوت میان آمارهای رسمی و نگاه جامعه تا حدودی طبیعی
تصویر هنرمندی مشهور که همراه همسرش در خانه‌‌باغ مصفایش در کرج سرگرم کارهای روزانه است و دختر جوانشان پیام داده در راه است و غذا چه داریم؟ ناگهان به چند دقیقه نرسیده مخدوش می‌شود و جایش را بدن‌های تکه‌تکه‌شده غرقه در خون می‌گیرد. تصاویر جنایت از روز ۲۲مهرماه۱۴۰۲ مدام بازنشر می‌شوند. بسیاری از روان‌شناسان بر
«شوک بزرگ» تنها تعبیری است که می‌تواند اتفاق شنبه‌شب کرج را توصیف کند؛ اتفاقی که جامعه سینمایی ایران را در خود غرق کرد. از نخستین دقایق بامداد روز یکشنبه و با انتشار خبر کوتاه قتل داریوش مهرجویی، فضای مجازی فارسی به‌یک‌باره تکان خورد. هر چند دقیقه یک بار خبر تکمیلی تازه‌ای شوک این خبر را
