ورود دو کارگردان جدید به معادله «معاملات ملک و قیمت آپارتمان»، وزن سناریوهای قابل طرح برای «بازار مسکن تا پایان سال» را تغییر داده است. بازار مسکن در نیمسال اول عمدتا از سه ناحیه «تورم ساخت»، «گشایش‌ها در مسیر توافق ایران و غرب» و همچنین «کاهش نرخ رشد نقدینگی» تاثیر پذیرفت؛ به‌طوری‌که بعد از رشد
با توجه به متوسط قیمت حدود ۸۱ میلیون تومانی مسکن در شهر تهران با وام جدید مسکن می‌توان حدود ۲۳ مترمربع واحد مسکونی در مناطق ۲۲گانه خریداری کرد. با ابلاغ بخشنامه پرداخت وام یک میلیارد و ۹۲۰ میلیون تومانی خرید مسکن، متقاضیان می‌توانند با مراجعه به شعب از این وام استفاده کنند. برای دریافت این
وام ویژه خرید مسکن که برای «فرزندآوری» در نظر گرفته شده است، به یک «حقوق نجومی» نیاز دارد تا زوج متقاضی بتواند از پس «قسط ماهانه» تسهیلات بربیاید. ایراد اصلی اما، فراتر است؛ وقتی «قدرت خرید» خانه‌اولی‌ها، کاملا از دست رفته، طراحی «محرک خرید» به معنای غفلت از غذای اصلی و پرداختن به مکمل غذایی
خبر کوتاه است و قابل تامل؛ صندوق توسعه ملی حاضر شده ۲ میلیارد دلار اوراق نفتی را از وزارت راه و شهرسازی پیش‌خرید کند و مابه‌ازای آن به طرح نهضت ملی مسکن پول بپردازد. در حالتی دیگر، صندوق توسعه ملی می‌تواند در بعضی از بانک‌ها که با طرح نهضت ملی مسکن همکاری دارند با نرخ
سیاستگذار مسکن در تدارک «بیراهه دوم» برای تامین خانه مورد نیاز زوج‌ها است. مطابق ماده‌ای از لایحه برنامه هفتم که هم دولت و هم مجلس، ظاهرا بر آن اتفاق نظر دارند، قرار است «زمین‌های دولتی اطراف شهرهای اصلی به‌صورت قطعات ۲۰۰مترمربعی (تراکم حداکثر ۶۰ نفری در هر هکتار)، به شکل اجاره ۹۹ساله (عملا رایگان) به
نیمه آبان ماه سال گذشته بود که صندوق املاک و مستغلات در سازمان بورس رونمایی شد؛ در آن زمان گفته شد قرار است مردم با خرید متری مسکن صاحبخانه شوند؛ اما حالا با گذشت مدت زمانی از آغاز به کار این صندوق روشن شده است، خانه‌دار کردن مردم از طریق صندوق‌های املاک ادعایی بیش نبوده
