سرهای «خالی»و«عالی».فرگرد ۱۹۹۷
در هر کشتزار گندم «خوشههایی سربرافراشته» و «پوشههایی سرفروانگاشته»اند. آن ها که «سربرافراختهاند،خالی»اند و این ها که «سرفروانداختهاند،عالی» اینان «دانههای گندُم» دارند و آنان ،«میانههای توهُّم». «خوشههای سربهزیر» پر از «توشههای خجیر»است. «ساختار مردم» نیز چون «کشتزار گندم»است. اینان که «هوتن»اند،«فروتن»اند و آنان که «بیهنر»اند،«جلوهگر»اند. اینان«اصحاب گفتگو»هستند و آنان «ارباب هیاهو». آنان بر «صدر مینشینند»