وزش هر گردباد پیش از هر «کس و کار»، «خس و خار» را به «بالا می کشاند» و بر «صدرا می نشاند». در هر«دریای موّاج»، «بلوای امواج»، با هر «کولاک»،هر «خس و خاشاک» را چون «خوی خیزاب» به «روی آب» می آورد. آن گاه که «گردباد می وزد» پیش از هرکس «نقّاد را می گزد»!
گفت: میز قدرت چه چسبندگی عجیبی دارد،که بعضی ها ده ها سال است نه خودشان می توانند از آن دل بکنند و نه دیگران می توانند آنان را جابه جا کنند! گفتم: سه چیز مستی می آورد: شهوت،ثروت و قدرت! گفت: اگر انسان خود را تنزیه و تربیت بکند،می تواند خود را از هر سه
هر «پرندۀ سبکبال» و «درّندۀ قوی چنگال»، می تواند هر «مور زنده» یا «مار گزنده» را بخورد. ولی آن گاه که با هر «روال بمیرند» و «زوال پذیرند»، این «موران ریز» و «ماران هیز»اند، که «خطر را می خرند» و آنان را «بی خبر می خورند». هیچ «جبّار»نمی تواند با «اجبار»، به «دار بنازد» و
گفت: عدالت اجتماعی یعنی چه؟ گفتم: عدل در اجتماع به منزله پایههای ساختمان است و احسان از نظر اجتماع به منزله رنگآمیزی و نقّاشی و زینت ساختمان است. اول باید پایه درست باشد بعد نوبت به زینت و رنگآمیزی و نقاشی میرسد. اگر «خانه از پایبست ویران است» دیگر چه فایده که «خواجه در بند
نیم روز هفته نامه ی خبری، تحلیلی، سیاسی، اجتماعی با مدیر مسئولی جناب آقای دکتر محمد جواد حق شناس می باشد. این نشریه از سال ۱۳۸۴ فعال است و در این زمانه ی تنگی و کمبود نشریه ی مردمی جامع، مایه مباهات و شادمانی است که دستِ کم این نشریه کار خود را به خوبی،
هر پگاه نو با یک نگاه نو در «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»، افرادِ «رانده از حصرِ حَجَر» و «جامانده در قصرِ قَجَر» را هر «روزی» با «رموزی» در «مردابِ عَفِن خرافات» و «منجلاب مُتعفِّن موهومات» بدون هیچ «گفتگوی نغزی»، «شستشوی مغزی» می دهند. اینان گاه «صفحه ای بی معانی» از «صحیفه ای آسمانی» را
