ما چه بسیار «خوی های زشت» را چون «تابوهای سرشت»، در «نهان، نهُفته» و در «پنهان، خُفته» داریم، ولی از وجود آن ها نه «می رنجیم» و نه در «شکنجیم»؛ امّا اگر «نشانه ای اندک» و «بهانه ای کوچک» از آن «حواس» را در دیگری «احساس» کنیم ، به شدّت «آزُرده» و «سرخورده» می شویم.

گفت : سعدی در گلستان، بابِ اول (در سیرت پادشاهان) می نویسد: درویشی مستجاب‌الدّعوه در بغداد پدید آمد.حجاج یوسف را خبر کردند. بخواندش و گفت: دعای خیری بر من کن. گفت: خدایا! جانش بستان. گفت: از بهر خدای این چه دعاست؟! گفت: این دعای خیر است تو را و جملۀ مسلمانان را. ای زِبَردستِ زیردست

زندگی هم «اجبار» دارد و هم «اختیار». امروز هر «خیار»،«اختیار» دارد که چه «بذری بکارد» و چه «جذری به خاک بسپارد». ولی فردا به هر «جور»،«مجبور» است آن چه را «نگاشته،نو» کند و آن چه را «کاشته،درو» . این «افکار» است که «کار» را می آفریند و «انحصار»،«حصار» را! پس این «صبر صواب» است که

صفحات تاریخ ادبیات و هنر ایران در دو قرن اخیر، مشحون از نام بزرگانی است که هر یک به تنهایی ستاره‌ای درخشان در سپهر اندیشه و فرهنگ این مرز و بوم هستند. نامدارانی همچون: فروغی بسطامی، عمان سامانی، ملک‌الشعرای بهار، پروین اعتصامی، نیما یوشیج، سهراب سپهری، قیصر امین‌پور، محمدرضا شجریان و صدها ادیب و هنرمند

گفت: بعضی مسئولان چنان خالی بندی می کنند و وعده های طلایی و توخالی می دهندکه مرغ پخته هم از آن خنده اش می گیرد! نمی دانم اینان خودشان این قدر ساده لوح و زودباورند،یا مردمی را که بارها پوچی این وعده ها را تجربه کرده اند، ساده لوح می پندارند! گفتم: بعید می دانم

گفت: ترکیه به سوریه یورش آورد ،ولی ایران از سوریه دفاع کرد. اکنون در حالی که ارزش صادرات ایران به سوریه تنها ١۵۶ میلیون دلار است، ولی ارزش صادرات ترکیه به این کشور به ١.۴٢ میلیارد دلار رسیده و بیش از ٩ برابر صادرات ایران است. گفتم: خب،منظورت چیست؟ گفت: به حیف نون گفتند:چرا شستن