عصر روز دوشنبہ سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ دیدار اعضای« ڪانون دانش آموختگان اقتصاد» برگزار شد. در این دیدار صمیمانہ تعدادے از برجستہ ترین اقتصاددانان و تحلیل گران اقتصادے ڪشور گرد هم آمدند تا ضمن تجدید دیدار، تبادل نظر علمے در خصوص آخرین دادہ هاے علمے دانشگاهے اقتصادے داشتہ باشند. اقتصاددانان در این دیدار براے ڪشور آرزوے

گفت: در ایران ثروت‎های عظیمی نهفته است که می‌تواند از همۀ جمعیّت ایران مرفّه‌ترین شهروندان جهان بسازد. زیرا جمعیّت ما حدود یک درصد جمعیت جهان،ولی منایع و ذخائر زیرزمینی ما ۹ درصد ذخائر جهان است. منابع معدنی عمدۀ ایران عبارتند از: نفت، گاز، زغال سنگ، کروم، مس، سنگ آهن، سرب، منگنز، روی و گوگرد. بر

واژۀهنر بیش از سیصد و پنجاه بار در شاهنامه به کار رفته است. این خود به تنهایی کفایت می کند که با اطمینان خاطر بگوییم “هنر” در شاهنامه وجود دارد. اما موضوع بیش از اینها و گسترده تر از این است. فردوسی بزرگ، در شاهنامه ی ارجمند، “هنر” را به اشکال گوناگون و متناسب با

«اهل قلم» تنها با «جهل آدم» می‌جنگند. «سلاحشان،واژه» و «صلاحشان،دراژه».است. واژه با «حنجر» سروکار دارد نه با «خنجر». قلمداران از «خشونت بیزارند» و کسی را با «رعونت نمی‌آزارند». «قلمِ نویسای روشنگر» چون «عَلَمِ عیسای پیامبر»، به «جهان،جان» می‌بخشد و به «جان،جانان» را. بیاییم حتّی با واژه «جانی را رنجه» و «انسانی را شکنجه» نکنیم. شفیعی

گفت: زمانی که کشور ما حدود بیست میلیون نفر جمعیّت داشت،شمارگان کتاب‌های منتشرشده حدِّ اقل ۳ هزار جلد بود؛ولی اکنون با حدود ۹۰ میلی.ن نفر جمعیّت شمارگان انتشار کتاب متاسّفانه به کمتر از ۵۰۰ جلد رسیده است! این یعنی نماد فقر فرهنگی! گفتم: به نظر تو دولت دربارۀ رفع این مشکل چه می‌تواند بکند؟ گفت:

هر انسان «خودارز» و «خردورز»، سخن حق را از هر کس«می‌گیرد» و آن را «می‌پذیرد». زیرا سخن حق «گفتنی» و «پذیرفتنی»است. ولی سخن ناحق را نه «باید گفت» و نه «شاید شنُفت». انسان خردورز با هیچ «تحلیلی» سخن «تحمیلی» را نمی‌پذیرد؛ زیرا هر انسانی که «عقل» دارد،هیچ «نقل» را بدون «سگال» و «استدلال»نمی‌پذیرد. بنابراین کسانی