«زادۀ کور» و «آزادۀ فکور».فرگرد ۱۸۹۳
هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه»، «محکوم به فنا» است،گرچه «معصوم از خطا» باشد. در اینجا فضیلت، «جُرم است و جریمه» دارد و رذیلت،نه «ذمّ است و نه ذمیمه» دارد. در این جا «به نُدرت» می توان به «قُلّۀ قدرت» نزدیک شد، مگر با «حیلۀ چاپلوسی» و «وسیلۀ دستبوسی». در این شهر نه تنها از
هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه»،
«محکوم به فنا» است،گرچه «معصوم از خطا» باشد.
در اینجا فضیلت، «جُرم است و جریمه» دارد
و رذیلت،نه «ذمّ است و نه ذمیمه» دارد.
در این جا «به نُدرت» می توان به «قُلّۀ قدرت» نزدیک شد،
مگر با «حیلۀ چاپلوسی» و «وسیلۀ دستبوسی».
در این شهر نه تنها از «دین الهی» و «آیین آگاهی»،
بلکه حتّی از هر «مزار حماسی»،یک «ابزار سیاسی»می سازند
و از آن «سود می جویند» و «راه رکود می پویند»!
هر «زاده» می تواند «آزاده» باشد،
ولی در این دیار «بردگی زمینه» دارد و «آزادگی،هزینه».
بیاییم از هر «زادۀ کور» یک «آزادۀ فکور» بسازیم
و از هر «افتادۀ نومید»،یک «ایستادۀ فردید»!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
ذمّ: نکوهیدن،بدگویی،بدگفتن
ذمیمه: نکوهیده،زشت،ناپسند
فردید: فرادید،بلندنظر
برچسب ها :آزاده ، آیین آگاهی ، خودکامه ، دین الهی ، رذیلت ، سیدعلیرضا شفیعی مطهر ، علامه ، فضیلت
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰