۱-آدمی باید بتواند -سهم خطای -خود را ببیند؛ تا بتواند بگوید : ” متاسفم” ۲-آدمی باید شجاعت داشته باشد؛ تا بتواند بگوید : “من را ببخش” ۳-آدمی باید -عشق -داشته باشد؛ تا بتواند بگوید : “دوستت دارم” ۴-آدمی باید (توان )شکرداشته ،و ( قدردان )نعمتهایش باشد؛ تا بتواند بگوید : “متشکرم” ۵-و در نهایت آدمی

هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه»، «محکوم به فنا» است،گرچه «معصوم از خطا» باشد. در اینجا فضیلت، «جُرم است و جریمه» دارد و رذیلت،نه «ذمّ است و نه ذمیمه» دارد. در این جا «به نُدرت» می توان به «قُلّۀ قدرت» نزدیک شد، مگر با «حیلۀ چاپلوسی» و «وسیلۀ دستبوسی». در این شهر نه تنها از