یادی از نامداران صنایع مصادره شده در ایران

اقتصاددان :  وقتی از ریشه های انقلاب سخن گفته میشود بیشتر به پیامدهای سیاسی آن پرداخته میشود اما بسیاری از دگرگونی های اقتصادی پس از آن غافلند. از روزیکه انقلاب شد جریانات چپ مارکسیست از فداییان خلق و مجاهدین و حزب توده گرفته تا برخی جریانات چپ مذهبی ضد خصوصی سازی و سرمایه داری مستقل، شروع به حمله به صاحبان کارخانجات برتر کشور کردند.

تصور آنها این بود که بخش عمده مشکلات اقتصادی کشور ناشی از فعالیت آنهاست و اگر فرضا عده ای کارگرند یا بیکار بدلیل آنست که آن کارآفرین های برجسته حق و حقوق آنها را نداده اند!

اما چهل وسه سال پس از انقلاب وقتی به کارآفرین های دوران دهه چهل و پنجاه کشور می اندازیم درمی یابیم که چه ستم بزرگی در حق آنها شده است.

نگاه به سرنوشت برادران کارآفرین خیامی و تلاششان در ساخت پیکان تا خاندان خسروشاهی که در صنعت غذایی و بخصوص شرکت بزرگ مینو فعالیت داشت یا وقتی نام برند آزمایش به گوشمان می خورد و به یاد می آوریم که چه یخچالها و کولرها و بخاری های خوبی را تولید میکردند افسوسی بزرگ در درونمان پدید می آید.

وقتی زندگینامه محمدتقی برخوردار را می خوانیم در می یابیم که چه خانواده هایی تلاش کردند تا ایران بتواند در داخل برندهایی چون پارس الکتریک و باتری پارس و لوازم خانگی پارس را پس از سالها درخانه داشته باشیم.

تفکر چپ مارکسیست تندرو سعی کرد با برچسب هایی چون غربزده و وابستگان به سرمایه داری و امپریالیسم تمام این کارآفرینان را کنار نهد اما نکته جالب اینست که آنها خود هیچ طرح جایگزین بهتری را نداشتند.

بزرگترین الگوی آنها یعنی شوروی سابق کمتر از دوازده سال پس از شکل گیری انقلاب اسلامی ایران از درون فروپاشید و همان دشمنان سرمایه داری ملی نیز دچار بحران معنا شدند.

وقتی نام خلیل ارجمند بنیانگذار کارخانه #ارج به میان می آید کارخانه ای که در صنایع لوازم خانگی از قابلیت جهانی شدن برخوردار بود و روزگار امروزش را میبینیم هرچه بیشتر دردهای نوع برخورد با این کارآفرینهای کشورمان نمایان میشود.
یا وقتی نام #کفش_ملی را میشنویم نامش با روانشاد محمدرحیم متقی ایروانی گره‌ خورده است کفش ملی ایروانی نه تنها برند برتر کشور بود بلکه در میان کشورهای همسایه نیز جایی باز کرده بود اما با انقلاب ایروانی هم اجبارا از کشور مهاجرت کرد و مجموعه سودده کفش ملی به مجموعه ای زیان ده تبدیل شد.

فراموش نمیکنیم نام برادران #لاجوردی،محمود و احمد و قاسم لاجوردی را که حوزه نساجی ،روغن نباتی و موادشوینده را به بالاترین سطح در تولید رساندند.

همچنین فراموش نمیکنیم صاحبان برند برتر و‌نامدار بوتان را که خاندان خلیلی به بهترین وجهی ایجاد و اداره کردند و هنوز بعنوان نامی مطرح وجود دارد.

کم نیستند از این کارآفرین های نامدار ایران که قربانی فضای نفرت چپ مارکسیست و چپ اسلامی شدند ولی ایران امروز بیش از هر زمانی به چنین تفکرات کارآفرینی احتیاج دارد.

جامعه ایران به برادران عمید حضورها (کفش بلا)و توکلی ها و رفوگران ها(صاحب خودکار بیک و آوردن خط تولیدش به ایران) و قنبر رحیمی(پدر صنعت سنگ ایران) بدهکار است
این بزرگان که تازه اندک افرادیست که نام برده شد کسانی هستند که تجارت و تولید و صنعت ایران را ارتقا بخشیدند اما در روزهای پس از انقلاب یا اموالشان مصادره شد یا وادار به مهاجرت اجباری از کشور شدند.

کتاب سرگذشت پنجاه کنشگر اقتصادی ایران کوشیده است بخشی از ویژگی ها و تلاشها و سرنوشت های این کارآفرینها را توضیح و شرح دهد.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع