گفت‌وگو باسعید بخشوده فعال سیاسی کهگیلویه و بویراحمد

گفت‌وگو با مهندس سعید بخشوده
تحلیلگر و کنشگر،اجتماعی و سیاسی کهگیلویه و بویراحمد تحلیلی بر سابقه اجرایی و زیر ساختهایی توسعه در سالهای ۹۴ تا ۹۸ و ناتوانی نماینده فعلی کهگیلویه با اقتصاد دان بررسی کرد

متن گفت و گو بدین شرح است
جناب آقای مهندس سعید بخشوده
تحلیلگر و کنشگر،اجتماعی و سیاسی
به نظر می رسد اسفند ۱۴۰۲، پایان دوران دگماتیسم سیاسی در کهگیلویه بزرگ است. رشد زیرساختهای توسعه بویژه در فاصله سالهای ۹۴ تا ۹۸ و بلافاصله بی توجهی و ناتوانی نماینده فعلی در تحقق پروژه ها و راهبردهای توسعه طلبانه به همراه آگاهی مردم بویژه جوانان و نخبگان از فرد واجد شرایط نمایندگی، رویکرد جدیدی را باید شاهد باشیم. نظر شما چیه؟

به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه بر نگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیوان و گردون سپهر
فروزنده ماه و ناهید و مهر
در ابتدا تشکر دارم از بانیان این مصاحبه، که این وقت را در اختیار گذاشتند
باید به صراحت اعلام کنم که با نظر شما موافقم. به نظر می رسد جامعه ما آبستن حوادث خوشایندی می باشد، که با نزدیک شدن به اسفند ۱۴۰۲و انتخابات مجلس شورای اسلامی شور و هیجان عبور از تکرار دگماتیسم (اعتقاد تعصب آمیز به یک باور بعنوان یک اصل قطعی و غیر قابل باور) در جامعه کاملاً مشهود است. با احترام خاصی که برای انتخاب مردم دارم، باید بعرض برسانم که انتخاب و انتخابات در شهرستان و حتی استان ما تابع قوانین و قواعد خاص خود می باشد و بیشتر بر پایۀ قومیت گرایی و ترجیح منافع شخصی بر منافع جمعی استوار است. در واقع، قوه مقننه که یک نماد حاکمیتی است، وظیفه قانونگذاری را بر عهده دارد و علاوه بر وضع قوانین در مواردی وظایف نظارت بر قوه مجریه را هم در ید خود دارد. لذا در شهرستان ما بعلت عمق محرومیت و فقر و نبود زیر ساختهای توسعه و عدم آگاهی اولیه مردم بعد از انقلاب و نبود رسانه قوی و اگاهی بخش در آن زمان، متأسفانه وظایف قانونی نماینده، آنقدر به سطح پایینی تقلیل یافت که به جایگاه دلالی برای اشتغال و مناصب اداری برای همسویان سیاسی تبدیل گردید و نمایندۀ فعلی ما در مجلس با سوء استفاده از این عدم آگاهی جمعی، بنیانگذار این ناصواب و غلط بود، بطوریکه بعد از گذشت چهل و چند سال از انقلاب اسلامی و علیرغم اطلاعات جامعی که مردم نسبت به شرایط موجود دارند، حتی اگر با سوادترین وآگاه ترین شخص به قانون انتخاب شود، باید ادامه دهنده همین سیکل معیوب شود و گرنه در ادامه راه توفیقی بدست نمی آورد.

فقر، محرومیت، آسیب های اجتماعی و عدم توسعه یافتگی، چنان در جامعه ما اپیدمی شده است که بنظر می رسد اگر همزمان بزرگانی چون، قائم مقام فراهانی، امیرکبیر، مدرس و مصدق، بروی خاک کهگیلویه هبوط کنند، نمی توانند تمامی مشکلات، معضلات و نارسایی‌های جامعه عقب ماندۀ ما را برطرف کنند. شهرستان ما چنان درگیر کارهای شخصی و منافع فردی و ارجحیت آنها بر کارهای عام المنفعه و تغییر و تحولات اداری به نفع اشخاصِ خاص، شده بود که حتی در سال ۱۳۹۴ که جناب حاج عدل هاشمی پور به مجلس راه یافت، ملزم بود که این خرابه را از نو بنا کند. البته نباید از انصاف گذشت که جناب حاج آقا بزرگواری در دوره تصدی نمایندگی شان، تلاشهای زیادی برای برون رفت شهرستان از محرومیت انجام داد ولیکن کافی نبودند. سردار هاشمی فردی توانمند، با رزومه ای قوی و تمام کمال در زمینه های اجرایی، تخصصی و فنی بود. بطوریکه شاخص های توسعه را کاملاً می دانست و مسیر رسیدن به توسعۀ پایدار و پیشرفت را آگاهانه از بر بود. به لطف حضور در قرارگاه بزرگ و سازندگیِ خانم الانبیاء و اجرای پروژه های کلان کشوری از قبیل، سدسازی، اتوبان و بزرگ راه، تونل، شبکه های بزرگ انتقال نیرو و ارتباط نزدیک با مقامات رده بالای کشوری، به کسوت نمایندگی درآمد، قبل از جناب هاشمی صنعت و تکنولوژی حلقۀ گمشده کهگیلویه بود و زیر ساخت صنعتی یا وجود نداشت یا در ابتدای راه و بروی کاغد بود.

ایشان در همان دوره نمایندگی اش با استفاده از تجارب گرانبهای گذشته و مهم تر از همه، عضویت در کمیسیون تأثیرگذار انرژی، چرخ های صنعت را به حرکت در آوردند. لذا بیشتر وقتشان را در کمیسیون مربوطۀ مجلس یا الزام وزرا به صدور مجوزهای لازم و تعیین ردیف و بودجه بود. همچنین بر مردم ما پنان نیست که مهندس هاشمی پور، حداکثر فعالیت های زیرساختی را با استفاده از ظرفیت مالی، فنی و سازندگیِ نهادهای خارج از دولت، خیرین و بخش های غیر دولتی به سانجام رساندند. و الحق و الانصاف هم موفقیت های زیادی کسب نمودند و بدون جانبداری، کهگیلویه را به کارگاه عمرانی تبدیل کرده بود، بطوریکه فقط وزیر نفت را با آنهمه گرفتاری و مسئولان کشوری را پای کار کشانند و اعتبارات لازم را جذب نمودند
شاهکار وی تحولی بود که در پتروشیمی دهدشت انجام داد و گرفتن اعتبارات و مجوزهای مربوطه برای ساخت و ساز و تغییر از زمینی علفزار به پروژه ای امیدوار کننده بود. و همچنین توسعه و استخراج در معادن دیگر. و اینجا بود که ضعف اشاره شده در بالا که قوانین غلط انتخاباتی هست، نمایان شد. مهندس هاشمی پور، به لحاظ پیگیری و احقاق حقوق اولیه مردم منطقه اش، چنان در مرکز درگیر بودند که رقیب شکست خورده اش از این فرصت استفاده کرده و با دامن زدن به بحث‌های قومیتی و طایفه گرایی و دادن قولهای غیره واقعی از قبیل ریاست مجلس و با اجاره گروهی به نام رسانه، چنان جامعه را غبار الود کردند که مردم نتوانستند سره را از ناسره تشخیص دهند و اینجا بود که ضعف جامعه ما نمایان شد و تعصب، امید به بهره مند شدن از ریاست مجلس و ارجحیت منافع فردی بر جمعی پیروز گردید و همه زحمات هاشمی بر باد رفت و بیشتر کارهای عمومی در حال اجرا به کما رفتند و باز هم این مردم بودند که متضرر گردیدند

سوال دوم به تعبیر حضرت امام خمینی(ره) دانشگاه مبدأ همه تحولات است. دانشگاه و دانشگاهیان در کهگیلویه بزرگ کدام تحولات را ضروری می دانند؟

در شهرستان ما تا بوده چنین بوده که دانشگاه و دانشگاهیان مورد کم لطفی سیاسیون و نمایندگان قرا می گرفتند و آن تأثیرگذاری لازم را در تصمیمات عالی و منطقه ای نداشتند و همین بی توجهی به اساتید و فارغ التحصیلان نتیجه ای جز محرومیت بیشتر و معضلات اجتماعی زیادتر در جامعه نداشت. براستی چرا مدیریت های اجرایی و اداری نباید در دست دانشگاهیان و اساتید و نخبگان باشد؟
برای اینکه نخبگان و دانشگاهیان ما اگر در این جایگاه ها قرارگیرند، بهترین تصمیمات را می گیرند و بله قربان گوی نمایندگان نمی شوند. در شرایط فعلی می خواهند افرادی از تشکیلات و طرفداران نماینده در رأس امور باشند که اجرا کننده دستورات اربابشان باشند و حتی نتوانند با تصمیمات غلطِ نماینده هم مخالفت کنند. خواسته دانشگاه و دانشگاهیان ما شایسته سالاری و استفاده از تجارب و علم آنها در امورات اجرایی و اداری است، استفاده از همه دیدگاه‌ها و سلایق متفاوت برای جامعه شادابی خاصی را به همراه دارد که در این دوره به پایین ترین سطح خود رسیده است. این ضعفِ قابل مشهودی است که فارغ‌التحصیلان و نخبگان ما نباید برای ورود به کارهای اجرایی و دولتی آویزان نمایندگان باشند، بلکه این نمایندگان باید باشند که برای پیشبرد امور ات جامعه از متخصصین امور، استمداد بطلبند. بعلت عمق محرومیت و مکفی نبودن اعتبارات دولتی می بایست بخش خصوصی در ساختن شهرستان ما ورود کرده و این تلاش مضاعفی می طلبد و خواسته دانشگاهیان عزیز هم می باشد. جامعه ای که در آن به علم و دانش و دانشگاهی توجه ویژه ای بشود، جامعه ای پویا و فعال خواهد شد.

سوال سوم متأسفانه در سالهایی که دانشگاههای مختلف در کهگیلویه بزرگ فعال نبودند و فضای مجازی هم محور آگاهی بخشی نسبت به معایب اختلاف بین طوایف، مناطق و اقشار نبود، آن روزها تمام توان و تفکر نماینده وقت، انجام امورات شخصی عده ای خاص بود. نتیجه این شد که امروز نرخ بیکاری، آسیب های اجتماعی، فقر و… بالاتر از میانگینِ مناطقِ برخوردار رسیده است، وظیفه جوانان برای آینده خودشان چه می تواند باشد؟

در جامعه سنتی ما فقر فرهنگی و اقتصادی بیشتر از همه عوامل تأثیرگذار است. یک مثال عرض می کنم.
نماینده محترمی که ۲۰ سال است بر اریکه قدرت سوار است، هیچوقت نتوانست در کمیسیون مهم و تأثیرگذاری عضویت داشته باشد و گرنه عضویت ایشان می توانست با پیگیری و چانه زنی در سطح بالای مملکت، اعتبارات و بودجه لازم را به شهرستان ما سرازیر کند و پای دولت را به کار بکشاند و با احداث کارگاه‌ها و کارخانجات بزرگ و کوچک، معضل بیکاری و عدم اشتغال را حل نماید، نه اینکه فقط در نطق‌ها و سخنرانی هایش هنوز بگوید منطقه محروم کهگیلویه. براستی این محرومیت ماحصل و ردپای چه کسی است جز شما؟

در دنیای امروزی که به لطف اینترنت، جهان بصورت دهکدۀ جهانی در آمده است. جوانان ما چنان آگاه شده اند که دیگر مسائل مطرح شده از طرف هر مقام و شخصی بدون مطالعه و تحقیق برایشان قابل پذیرش نمی باشد، هر حرف و سخنی می باید برای آنها مستند و مستدل باشد. با آگاهی این قشر به نظر می رسد در این دوره از انتخابات، حربه های پوسیدۀ قومیت گرایی و وعده های پوچ، نمی تواند آنها را فریب دهد. دیگر زمانِ استفاده ابزاری از لیدرهای بیسواد و متملقان کم آگاه تمام شده است. کاندیداهای ما باید با اطلاعات کامل و جامع از اوضاعِ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، علمی و اجتماعی جهان و منطقه، واردِ کارزار انتخابات شوند و خود را به علم روز مسلح سازند، نه اینکه نماینده ما در قرن بیست و یک نتواند از واتساپ استفاده کند. جوانان عزیز و توانمند ما یک بار برای همیشه می بایست برای رأی خود احترام قائل شوند و بدون توجه به تبلیغات و پروپاگاندای افراد قدرت طلب و سودجو عاقلانه تصمیم گرفته و به فردی با دانش و متخصص در امور اجرایی و سیاسی اعتماد کنند

سوال چهارم باید دو قشر مهم و تأثیر گذار جامعه ما یعنی بانوان و جوانان مسیری جدید در انتخابات اسفند ۱۴۰۲، برای توسعه اقتصادی، حقوق شهروندی، و پیشگیری از آسیب های اجتماعی طی کنند. تدبیر چیه؟

بانوان عزیز ما که نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند در جامعه ایلیاتی و سنتی ما همیشه مورد بی مهری و ظلم مضاعف قرار گرفته اند. بطوریکه هیچوقت قدرت اظهار وجود و استفاده از استعداهای آنها در سطح مدیریتی، اداری و اجتماعی را نداشته اند. بعنوان نمونه، ریاست چند اداره دولتی یا شرکتهای خصوصی در شهرستان ما در دست بانوان است؟ این همه فارغ‌التحصیل بانوی ما چه رهآوردی برای جامعه ما داشتند؟ چند درصد کارمندان ما در ادارات بانوان هستند؟ این چه قانون نانوشته ای هست که دختران و زنان ما که با داشتن تحصیلات آکادمیک نتوانند به مناصب و مداراج بالای اداری برسند؟ چه بسیارند بانوانی که با گذراندن دوره های تحصیلی متفاوت و بالا هم اکنون وقتشان را در آشپزخانه ها می گذرانند. و اما راهکار. امیددارم که این دوره بانوان با تمام قدرت و وجود خود پا را در عرصه انتخابات گذاشته و با حضورشان، کارآمدترین انتخاب و به مردم معرفی کنند و به کسانیکه در این همه سال باعث و بانی تضییع حقوششان شدند درس بزرگی بدهند و تازه، بعد از انتخابات به جد بدنبال احقاق حقوق پایمال شده شان باشند و عامل پسرفت شهرستان و شهرشان را بر جایش بنشانند و از حقوق شهروندی خود نهایت استفاده را ببرند تا از شخص دوم بودن در جامعه رهایی یابند و از قدرت رهبری و مدیریتشان استفاده کرده و به توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه کمک کنند.
سخن سیاستمدار مجرب و محجوب با مردم کهگیلویه بزرگ را بدانیم.
از لطف شما سپاسگذارم و خود را لایق این تعابیر نمیدانم. به عنوان عضو کوچکی از جامعه عقب مانده نگه داشتۀ کهگیلویه که تجاربی در مسائل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و انتخاباتی دارم، عاجزانه به مردم و جوانان و بانوان سفارش دوستانه ای دارم که بدون تعصبات مرسوم در منطقه که ماحصل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است و با حضور فعال در انتخابات، فارغ از تعصبات قومی و قبیله ای و منافع شخصی، به فردی اعتماد کنند که دارای رزومه ای قوی در کارهای عمومی و عام المنفعه است و آینده خود و فرزندانشان را به اهلش بسپارند و از اعتماد به افرادِ قدرت طلب، ناتوان، طایفه گرا و قوم مدار که بدنبال مطامع سیاسی و دنیوی و انتصابات فامیلی هستند، پرهیز کنند.
خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار