پاسخی به«احترام به رأی مردم به جای نبش قبر حوادث گذشته»

به گزارش اقتصاد دان صبا ساداتی فعال رسانه کهگیلویه و بویراحمد در پیامی به خبر منتشر شد در سایت محلی راک نیوز نوشت:

متن پیام بدین شرح است

بنام خدا
«وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ‌ وَ عِنْدَ اللَّهِ‌ مَکْرُهُمْ‌ . آنها نهایت مکر خود را به کار زدند؛ و همه مکرها نزد خدا آشکار است»
«تا نشانِ سُمِ اسبت گم کنند /// ترکمانا، نعل را وارونه زن»
مطلبی را به عنوان «ماجرای وزارت نفتی شدن حاج آقای موحد» در رسانه های استان منتشر کردم که بر اساس مشی نویسندگی، قضاوت را به مردم وانهادم. اما آنگونه که معمولِ جریان حاج آقای موحد است و هیچگاه خود را ملزم به پاسخگویی به افکار عمومی نمی دانند، گروه در حد و اندازه واتساپ راک نیوز و دهدشت نیوز،به اصلاح، نعل وارونه زدند. یعنی چی؟
آنگونه که در دانشنامه های زبان فارسی آمده است، ضرب المثلِ نعل وارونه زدن به ۴ معنی بکار می رود که عین عبارت این است؛
۱- یعنی با فریب و نیرنگ، کسی را گمراه ساختن.
۲- به کسانی می گویند که همیشه دنبال نقشه کشیدن برای دور کردن ذهن ها از خطای خویش هستند.
۳- این ضرب المثل را برای افراد منافق، خطاکار و دشمنان به کار می برند زیرا کسی که کار خطایی انجام نداده باشد هرگز در پی گمراه کردن دیگران نمی رود.
۴- این ضرب المثل یک نوع جنگ نرم را نشان می دهد؛ زیرا در ظاهر، چیز فراهم است و افراد به دنبال راهی می روند که واضح و بی عیب است (طبق رد پاهای اسب) اما غافلند که در پس این کار هیچ مقصد درستی در پیش نیست و آخر هم مجبورند به راه خودشان برگردند(زیرا نعل اسب برعکس بوده) اما همانطور که این افراد سرگرم راه رفتن اشتباه هستند، دشمن به هدف خود رسیده است. (دزد فرار کرده).
اولاً نیوز های باقی مانده در جریانِ فکر ستیز و آزادی گریز، مغلطه های زیادی را به هم پیوست دادند تا بدون پاسخ دادن به اصل موضوع و مطالبه جوانانی که همواره در پاردوکسِ تصمیمِ سه نوع خودکار، تحقیر بودند و اجازه نداشتند به علت العلل های خودکشی، اعتیاد و گوجه چینی بپردازند، حق طلبی را نبش قبر نامیدند تا بر ذهن مردم، نعل وارونه بزنند.
رسانه هایی که باید پاسخی متقن و قابل هضم را برای مخاطبین منتشر کنند، رفتارِ غلطِ دیگر نمایندگانی که اتفاقاً تجربۀ بدتر از حاج آقای موحد برای مردم حوزۀ انتخابیه خود داشتند را، ناخواسته تأیید و برای توجیه خیانتِ صورت گرفته به جوانانِ کهگیلویه بزرگ، مُحق می شوند. اینکه جوانان بیکار و مستأصل در تأمین مایحتاج اولیه زندگی شان بدانند که نماینده آنها به جای دفاع از حقوق شان، پیگیری انتقال به وزارتِ سرمایه داران بود، نبش قبر است؟ آیا نباید بدانیم که چرا نماینده ۲۰ ساله مان در هیچ کمیسیونی که بتواند گرهی از مشکلات و محرومیت مان باز کند، نبوده و نرفته و شاید او را نخواسته اند؟ نباید والدین صادق و متدین و مستمندی که آرامش و امنیت اجتماعی شان، از ترس خودکشی فرزندانِ بیکار و مغفول مانده خود به مخاطره افتاده است، بدانند که وکیل شان در مجلس، بیش از آنکه به دنبال آینده مردم و محرومیت منطقه باشد، به فکر رفاه دورانِ بازنشستگی خود و فرزندانش است؟ آیا تکرار تخلفِ آقایان زارعی و انصاری نمایندگان بویراحمد و ممسنی یعنی آقای موحد مصونیت از گناه شد؟ اگر قرار باشد از محرومیت نپرسیم، از بی توجهی اش به مردم دیشموک و بیدانجیر و ممبی و سرفاریاب و توگبری و مورخانی و لنده و … نپرسیم، از چرایی اقدامات ۱۰۰۰ روزه ای که ۱۶ سال به طول کشید تا مهندس هاشمی پور آمد هم نگویبم، از معادنی که به خارج از استان بارگیری می شوند نپرسیم، از نقش محوریشان در مرزبندی بویراحمد و ثلاث هم ندانیم، از کشته های جاده سوق- دهدشت، لنده- سوق، کت- لیکک، سرفاریاب- سادات امام زاده علی(ع)، دهدشت- چرام، دهدشت، فیلگاه هم نپرسیم، مُرده قبرتان تکریم می شود؟
چرا عوامل اصلیِ در متن بنده را فراموش کردید و به فرع آن پرداختید؟ چرا از دستاوردش در میزبانی از سیدمحمد خاتمی ننوشتید؟ چیزی جز تفرقه و کینه توزی در اصل جریان اصلاح طلبی برای کهگیلویه بزرگ داشت؟ آیا ادعای «اگر خودم و خانمم باشیم، قبولم» یا «با اختلاف …… رأی قبولم»، یا «هاتفی به خوابم آمد و گفت قبولم»، دال بر خوی استبدادی و بی توجهی به نظر و رأی مردم نیست؟ مسلماً یا با مردم شوخی می کنید که صددرصد غلط است و یا باورتان بر این است که عین استبداد و نگاه از بالا به مردم داشتن ثواب است که اسفندِ ارغوانی نزدیک است. به موضوع «شانس» اشاره داشتید، چرا از «دام» نگفتید؟ وقتی در طول ۲۰ نمایندگی دستاوردی برای توسعه ندارید که بیان کنید، جمله «هیچ حریفی یارای رقابتش را ندارد»، منطقی شد؟ همین ژستِ ژورنالیتسی، مفسر مردِ مستبد نیست؟ چرا از مفهوم جمله منفی، صفت موجه برای خود درست می کنید؟ مگر امام علی(ع) توانست در مقابل مکر معاویه تاب بیاورد و جماعتش را متقاعد کند؟ حضرت علی(ع) مکر نمی دانست یا ایده مکارانه نداشت؟ معبدِ کاهنان و راهبان نباشید. قرار نیست که رسانه منبع القای هجویات و نشر مغالطه ها باشد. رسانه باید واقعیات را بگوید و دل مردم را به نور حقیقت آشنا کند. مهمترین وظیفه شما طبق بند «الف» ماده«۲» رسالت مطبوعات و رسانه، «روشن ساختن افکار عمومی و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم در یک یا چند زمینه (اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، کشاورزی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر اینها)، است. آیا فرار از افشای حقیقتِ «وزارت نفتی شدن موحد»، حکایت از دستپاچگی من دارد یا دست بوسی شما؟
آیا هنگام آن نرسیده است که متوجه غفلت ها و نعل وارونه زدن بر فهم مردم بشوید؟ آیا فکر می کنید که این استقبال مردم بویژه جوانان از رسانه متعهد، اجازه موج سواری جریان عزت ستیز را به ایده های نیهلیسم(پوچ گرایی) و سپتی سیسم(شک در واقعیت) خواهد داد؟
یقین بدانید که به لطف خدای علیم و کثرتِ رویش های خودجوش و پویش های علمی جوانانِ کهگیلویه بزرگ، اسفند ۱۴۰۲، پایان استبدادِ منفعت طلبی و آغاز رنسانسِ توسعه طلبی خواهد بود.