مبارزه با پولشویی، توصیه ای برای حسن شهرت شرکتها

یک برنامه قوی مبارزه با پولشویی( AML) برای هر بانک و موسسه مالی ضروری است.

داشتن و اجرای یک برنامه AML قوی برای امنیت مالی بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی (مانند اتحادیه‌های اعتباری، شرکت‌های سرمایه‌گذاری، شرکت‌های خدمات مالی) حیاتی است. به طور گسترده تر، تعهدات AML برای کمک به کشورهای سراسر جهان برای حفظ امنیت اقتصادی و محافظت در برابر تروریسم بالقوه ضروری است. با این حال، پیمایش این الزامات می تواند چالش برانگیز باشد

مبارزه با پول شویی (AML) سیستمی از سیاست ها، قوانین و مقررات برای پیشگیری، کشف و گزارش فعالیت های پولشویی و تامین مالی تروریسم است. برای پیروی از تعهدات AML، موسسات مالی باید تراکنش‌های مشتریان خود را نظارت کرده و فعالیت‌های مالی مشکوک را گزارش کنند.

در تئوری فقط برای تعداد محدودی از تراکنش ها و رفتارهای مجرمانه اعمال می شود. اما، در عمل، تقریباً بر هر جنبه ای از روابط یک مؤسسه مالی با مشتریان خود تأثیر می گذارد. شناسایی و جلوگیری از تراکنش‌های غیرقانونی بر عهده مؤسسه است که می‌تواند الزامات زیادی را برای مشتریان به دنبال داشته باشد

مبارزه با پولشویی برای اولین بار در سال ۱۹۸۹ زمانی که کشورها و سازمان‌ها در سراسر جهان «گروه ویژه اقدام مالی» (FATF) را برای مبارزه با پولشویی تشکیل دادند، به شهرت رسید. در واکنش به حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، FATF ماموریت خود را گسترش داد تا از تامین مالی تروریسم جلوگیری کند.

اصطلاح «شستشوی» به شیوه دهه ۱۹۲۰ مافیا در انتقال پول از طریق رخت شوی خانه ها اشاره دارد، که به عنوان جبهه ای برای تجارت جنایی آنها عمل می کرد. همچنین به فرآیند تمیز کردن پول “کثیف” اشاره می کند.

در سال ۱۹۸۹، FATF به عنوان یک ناظر جهانی علیه پولشویی تأسیس شد. ماموریت آن ایجاد استانداردها و سیاست هایی برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم در سطح ملی و بین المللی است. FATF 40 توصیه درباره پولشویی و ۹ توصیه ویژه در مورد تأمین مالی تروریسم ارائه کرده است.

صندوق بین المللی پول (IMF) یکی دیگر از سازمان های مهم در مبارزه با پولشویی است. صندوق بین‌المللی پول که در ژوئیه ۱۹۴۴ تشکیل شد، برای بازسازی سیستم پولی بین‌المللی پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد. امروزه صندوق بین المللی پول برای تقویت همکاری های پولی جهانی، ثبات مالی، تجارت بین المللی، اشتغال بالا و رشد اقتصادی پایدار و کاهش فقر تلاش می کند. همچنین کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که ۱۹۰ کشور عضو آن با استانداردهای بین المللی برای مبارزه با تامین مالی تروریسم مطابقت دارند.

در ایالات متحده، قانون اسرار بانکی (BSA) که در سال ۱۹۷۰ ایجاد شد، الزاماتی را برای مؤسسات مالی رسمی کرد تا منبع، حجم و حرکت ارز سپرده شده در آن مؤسسات مالی را شناسایی و مستند کنند. از جمله الزامات دیگر، قانون مؤسسات مالی را ملزم می‌کند تا تراکنش‌های نقدی مشکوک بیش از ۱۰۰۰۰ دلار را گزارش و ثبت کنند.

سه مرحله پولشویی شامل موارد زیر است:

۱. جایگذاری وجوه غیرقانونی در یک موسسه مالی قانونی

۲. لایه گذاری و اختلاط وجوه غیرقانونی و قانونی برای پنهان کردن منشا عواید غیرقانونی

۳. ادغام وجوه به مجرم

در مرحله جابجایی، پولشویی ها از تکنیک ها و مکان های مختلفی برای مخفی کردن وجوه خود استفاده می کنند، مانند:

– مشاغل نقدی قانونی (به عنوان مثال، پارکینگ، سالن برنزه کردن، کارواش، و کازینو)

-تراست ها و شرکت های برون مرزی

– حساب های بانکی خارجی

مرحله لایه گذاری پیچیده است، زیرا پولشویان از ترفندهای حسابداری برای پنهان کردن مسیر حسابرسی استفاده می کنند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

-انتقال وجه از یک کشور به کشور دیگر

-جابجایی وجوه بین چندین بانک یا بین حساب های داخل یک موسسه

-سرمایه گذاری در املاک و مستغلات

-تبدیل پول نقد به حواله، حواله و سهام

در مرحله ادغام، پولشویان باید وجوه خود را بدون جلب توجه مجریان قانون یا مقامات مالیاتی استخراج کنند. آنها می توانند این کار را با:

-کارمندان قلابی
-وام هایی که هرگز بازپرداخت نمی شوند
-سرمایه گذاری در ملک، اتومبیل های گران قیمت، آثار هنری، جواهرات و سایر کالاهای با قیمت بالا

پولشویی چگونه شناسایی می شود؟

برای شناسایی پول شویی، موسسات مالی ایالات متحده باید از رویه های بررسی دقیق شناخت مشتری بهره گیرند. آنها باید هویت مشتریان و صاحبان ذینفع شرکت‌هایی را که حساب باز می‌کنند را تأیید کنند و بر اساس پروفایل ریسک مشتری در نظارت مستمر شرکت کنند.

– مقررات «مشتری خود را بشناسید» (KYC) مجموعه استانداردی از رویه‌ها است که به مؤسسات مالی کمک می‌کند هویت مشتریان خود را تأیید کنند و ریسک مشتری را برای اهداف افتتاح و نگهداری حساب ارزیابی و نظارت کنند. طبق تعهدات KYC، مشتریان باید مدارک شناسایی (مانند مدارک شناسایی، مانند گواهینامه رانندگی یا پاسپورت) را ارائه دهند که هویت و آدرس آنها را ثابت کند.

– بررسی دقیق مشتری (CDD) اغلب یکی از اجزای رویه‌های KYC یک مؤسسه مالی است و بر ارزیابی سطح ریسک یک مشتری بالقوه تمرکز دارد. بر اساس الزامات CDD، علاوه بر تأیید هویت مشتری یا مالکان ذینفع شرکت، مؤسسات مالی در نظارت مستمر بر تراکنش‌هایی که مشتری انجام می‌دهد، مشارکت می‌کنند تا رفتارهای غیرعادی یا مشکوک را شناسایی کنند.

-دوره های نگهداری AML می تواند مستلزم ماندن سپرده ها در یک حساب برای حداقل تعداد روز باشد. این تاکتیک سرعت پولشویی بالقوه را کاهش می دهد و زمان بیشتری را برای ارزیابی ریسک ایجاد می کند.
AML به مؤسسات مالی کمک می کند تا با جلوگیری از مشارکت مجرمان در معاملاتی که منشأ وجوه مرتبط با فعالیت غیرقانونی را پنهان می کند، با پولشویی مبارزه کنند. سیاست های AML همچنین به تامین مالی تروریسم می پردازد که از روش های مشابهی برای تامین و مخفی کردن منابع مالی استفاده می کند.

– طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول (IMF)، نرخ پولشویی بین ۲ تا ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان است. پولشویی مجرمان را قادر می سازد تا از مزایای جرایمی مانند فساد، فرار مالیاتی، سرقت، قاچاق مواد مخدر و قاچاق مهاجر بهره ببرند. این جنایات می تواند منابع اقتصادی در دسترس کشورها را کاهش داده و ثبات اقتصادی آنها را تهدید کند.

مقررات AML در سال ۱۹۸۹ برای مبارزه با پولشویی معرفی شد. پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، مقررات AML به روز شد تا شامل اقداماتی باشد که به دنبال جلوگیری از تروریسم مالی است. تکنیک های مورد استفاده برای پولشویی اساساً همان روش هایی است که برای پنهان کردن تأمین مالی تروریسم استفاده می شود.

پنج ستون برنامه AML عبارتند از:

توسعه سیاست های داخلی، رویه ها و کنترل های مرتبط

تعیین یک افسر انطباق AML

آموزش مستمر و مرتبط کارکنان

آزمایش و بررسی مستقل برای انطباق

بررسی دقیق مشتری (CDD)

افسر انطباق AML. مؤسسات مالی باید یک افسر انطباق پولشویی را با مسئولیت مستمر تعیین کنند تا اطمینان حاصل شود که مؤسسه با BSA مطابقت دارد. افسر باید بودجه، اختیار و دانش و آموزش لازم برای مدیریت برنامه را داشته باشد.

آموزش کارکنان. به کارکنان باید آموزش های جاری، متناسب، مرتبط و مداوم ارائه شود. آموزش باید مستند باشد و میزان و دفعات آموزش باید متناسب با نقش کارمند و مشخصات ریسک موسسه باشد.

بررسی مستقل آزمایش مستقل برنامه انطباق باید توسط فردی با دانش BSA انجام شود. این تست می تواند توسط شخص ثالث انجام شود. این کار توسط افسر انطباق AML موسسه یا هر کسی که مسئولیت مستقیم انطباق را دارد نمی تواند انجام دهد.

بررسی دقیق مشتری (CDD). مؤسسات مالی ملزم به اجرای CDD و نظارت مستمر هستند. این به حفظ و به روز رسانی اطلاعات مشتری و پروفایل ریسک کمک می کند.

هشدارهای قرمز بالقوه می تواند شامل موارد زیر باشد:

-مقدار قابل توجهی از بودجه خصوصی از سوی فردی که یک تجارت پول نقد را اداره می کند

-دخالت یک شخص ثالث تامین کننده مالی خصوصی بدون ارتباط آشکار با تجارت

توجه به این نکته مهم است که فهرست‌های پرچم‌های قرمز جامع نیستند و انطباق با برنامه‌های AML را تضمین نمی‌کنند. هشدار قرمز همیشه نشان‌دهنده فعالیت‌های مشکوک نیستند و ممکن است برای هر موسسه مالی، ارتباط با مشتری یا فعالیت تجاری اعمال نشوند. مؤسسات مالی باید رویکرد مبتنی بر ریسک را برای AML دنبال کنند و اقدامات کاهش مناسب را مطابق با سطح ریسک انجام دهند.

چک های AML به موسسات مالی کمک می کند زیرساخت AML خود را مدیریت کنند. ویژگی‌های فهرست چک:

اقدامات AML مبتنی بر ریسک: این برنامه متناسب با خطرات جرم مالی است که سازمان با آن مواجه است

تأیید هویت: اطلاعات شخصی و ریسک مشتری مشخص شده است

چک لیست انطباق می تواند برنامه AML یک موسسه مالی را پشتیبانی کرده و به آن اطلاع دهد. خط مشی باید ثبت شده و در دسترس مدیریت ارشد، هیئت مدیره، کارکنان و مقررات سازمان باشد. باید یک فرد آموزش دیده منصوب شود تا اطمینان حاصل شود که برنامه دنبال می شود. کارکنان مؤسسه مالی همچنین باید در مورد الزامات قانونی AML حوزه قضایی آموزش ببینند.

رعایت AML برای موسسات مالی برای حفظ امنیت مالی خود حیاتی است. زیرا:

مقررات و تعهدات AML برای تنظیم کننده ها اهمیت فزاینده ای پیدا می کند

-جرایم مالی همچنان در حال تکامل است

– شهرت مؤسسات مالی برای قابل اعتماد بودن در خطر است

با این حال، عدم رعایت می تواند منجر به جریمه های سنگین نیز شود. بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، تنظیم‌کننده‌ها از سال ۲۰۰۹ حدود ۳۲ میلیارد دلار جریمه‌های مرتبط با AML را در سطح جهان اعمال کرده‌اند. در سال ۲۰۱۲، HSBC به اتهام مشارکت در فعالیت‌های مجرمانه از طریق ناتوانی در جلوگیری از پولشویی به میزان رکورد ۲ میلیارد دلار جریمه شد.

هر بحران AML می تواند بر شهرت برند یک موسسه مالی تأثیر منفی بگذارد. مشتریان برای امنیت در برابر تقلب با موسسه خود ارزش قائل هستند. سازمان هایی که به دلیل عدم رعایت AML مورد بررسی قرار گرفته یا جریمه شده اند ممکن است برای مشتریان غیرقابل اعتماد به نظر برسند. در نتیجه، موسسات مالی ممکن است مشتریان و ارزش بازار خود را در یک بحران AML از دست بدهند.

مؤسسات مالی می توانند یک برنامه AML مناسب را با موارد زیر اجرا کنند:

– استفاده از فناوری برای انجام نظارت مستمر

-به طور منظم با مجریان قانون ایالتی و محلی ملاقات کنید

-استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها برای شناسایی الگوها

– استانداردسازی سیستم های AML
علاوه بر پیاده‌سازی و اجرای برنامه‌های انطباق AML قوی، مؤسسات مالی می‌توانند از فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی برای نظارت مستمر استفاده کنند. این می تواند به موسسات کمک کند ظرفیت نظارت خود را گسترش دهند و در عین حال به تیم های انطباق خود اجازه می دهد تا حساب هایی را که نیاز به توجه دارند رسیدگی کنند.

مؤسسات مالی همچنین می‌توانند به طور منظم با مجریان قانون ملاقات کنند تا به‌روزرسانی‌ها را به اشتراک بگذارند، فعالیت‌های مشکوک را علامت‌گذاری کنند و تأیید کنند، و شبکه‌های مجرمانه احتمالی را شناسایی کنند. بهبود مشارکت عمومی و خصوصی منجر به ایجاد یک جبهه متحد تر در برابر پولشویی می شود.

در نهایت، استانداردسازی سیستم‌ها یک نیاز حیاتی برای مؤسسات مالی است که با شبکه‌ای از سیستم‌های رایانه‌ای قدیمی سروکار دارند. با حرکت به یک محیط کاملا دیجیتالی، موسسات می توانند به راحتی شیوه های AML را در سراسر سازمان استاندارد کنند.

رویه ها وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که موسسات مالی و بانک ها با پولشویی و تامین مالی تروریسم مبارزه می کنند. مقررات AML همچنان در سطح جهانی تغییر می کند، و وظیفه مؤسسات مالی است که با برنامه های مبارزه با پولشویی، خود همراه و به روز شوند. بانک ها با جلوگیری از پنهان کردن مبدا و مکان تراکنش های غیرقانونی توسط مجرمان، می توانند به ارتقای ایمنی و امنیت اقتصادی بیشتر جهان کمک کنند.