(قسمت اول، از خودمان آغازگر باشیم)

بسمه تعالی
در سنت اجتماعی ما لرها، آداب و رسومی وجود دارد که در زمان گذشته مایه ی انسجام، استحکام و قدرت قوم لر بوده و نمادی از همبستگی، آمادگی و یکدلی برای حل هر مشکلی در ایل.
یکی از این مراسمات، پذیرایی مفصل صاحبان عزا از میهمانان خود بوده(برگزاری مراسم فاتحه خوانی)که متاسفانه تداوم آن در زمان کنونی باعث ایجاد مشکلات عدیده مالی و اقتصادی در این قوم شده که باید با فرهنگسازی صحیح این رسم را تغییر و بروزرسانی کنیم تا آسیبی به این مردم غیور و با فرهنگ وارد نشود.
بزرگان، ریش سفیدان و دلسوزان، امروز به این فکر افتاده اند که این سنت خوب گذشته ولی خانمان سوز امروز را تعدیل و سبک تر نمایند، ولی متاسفانه تاکنون راهکار مناسب و کاربردی از سوی کسی ارائه نشده و اکثر پیشنهادات جنله دستوری و خطاب و توصیه به دیگران داشته.
لذا اینجانب بعنوان یکی از خدمتگزاران فرهنگی این قوم تاریخ ساز، قصد دارم در سلسله یادداشت هایی به همین منظور، راهکارهایی ارایه دهم.
در این زمینه باتوجه به اینکه نمیتوان میزبان محترم را مجبور به پذیرایی نکردن نمود، لذا پیشنهاد میگردد میهمانان بصورت خودخواسته و هماهنگ در دسته های فامیلی کوچک و بزرگ، از خوردن غذای فاتحه خوانی امتناع نموده و فامیل یکدست و با قولی که به هم میدهند(لعنت خدا)در هیچ مراسم فاتحه خوانی غذای آن مراسم و هیچ مراسم دیگری را نخورند.
شاید این توصیه در کوتاه مدت جواب ندهد ولی در صورت تداوم و گسترش بین خانواده ها و فامیل، در درازمدت و با تصمیم جمعی ریش سفیدان و بزرگان جامعه لر، انشالله به نتیجه خواهد رسید.
این مطلب به توصیه ی برخی بزرگان و ریش سفیدان تیره های مختلف لر تهیه و تدوین شده است.
زمان بابادی شوراب
در صورت موافقت با این پیشنهاد و راهکار، در نشر آن کوشا باشیم و خود نیز در این کمپین فرهنگی شرکت نمائیم.