عاشورا «مکتب بالیدن» ،«نه نالیدن»

عاشورا ،نه «شبی برای نالیدن»،که «مکتبی برای بالیدن» است

کربلا ،نه «موزه ای برای مذهب»،که «آموزه ای برای مکتب» است .

ذکر آن حماسه «نگاهی برای نگریستن» است، نه «آهی برای گریستن»؛

و آیین های سوگواری نماد «انگیزش شعور» است،نه «جوشش شور».

در کربلا سوز عطشی است که همه «زمین های کویر را سیراب» ،

و همه «زمان های فقیر را غرقاب» می کند.

در شامگاه عاشورا «فریاد سرخ خون» از «نهاد سپهر نیلگون» فوّاره زد

و از «حنجرۀ زرّین آفتاب» و «پنجره سیمین مهتاب» گذشت

و «پُشت سپاه سیاه شب» و «مُشت دُژآگاه بارگاه بولهب» را درهم شکست

و حقیقت سبز پیروزی «باور بر تناور» و «حنجر بر خنجر» را جاودانه کرد.

من در «رانش خونین خیزاب»، «تابش سیمین مهتاب» را دیدم

که خواب طلایی ماهیان را نقره باران می کرد

و می کوشید تا جگر سوخته فرات را در اندوه جگرسوختگان عطشناک التیام بخشد.

من سیمای سرخ و فریاد سبز شهیدان نینوا را دیدم

و شنیدم که آیه «اِنّی اَعلَمُ مالا تَعلَمون» را برای عرشیان تفسیر می کرد

و جانبازی جوانمردان کربلا ، حقیقت « فَتَبارکَ اللهُ اَحسَنُ الخالِقین » را برای فرشیان تعبیر می نمود.

من در شامگاه عاشورا ،نمایشگاه عظیم کربلا را دیدم

که همۀ عظمت عشق،عزّت،دلدادگی،حرّیّت ، حمیّت و آزادگی را

بر صفحه صفحۀ صحیفۀ هستی ترسیم می کرد

و عطر عصارۀ این خون جوشان را سرمایۀ سرخی هر فلق و زیبایی هر شفق قرار می داد.

شهادت شهیدان گلگون کفن را

که راه سبز صلح و صفا و انسان دوستی را

با خون سرخ خویش ترسیم کردند،

به همه انسان های نیک اندیش و سبزکیش جهان تسلیت می گویم.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع