صادرات و تهدید ارز چند نرخی

مواد اولیه بیشتر صنایع فولادی باید از طریق بورس کالا خریداری شود که نرخ موثر ارز این نهاده‌ها، از نرخ دلار بازار آزاد هم فراتر می‌رود و گاه تا ۵۷ هزار تومان نیز ‌می‌رسد. این مواد اولیه تبدیل به محصول شده و صادر می‌شود و دولت نیز صادرکنندگان را مجبور می‌کندکه ارز حاصل از صادرات را در سامانه نیما و با قیمت‌های پایین در حدود ۴۰ هزار تومان واگذار کنند. این مهم‌ترین عاملی است که سبب شده است صادرکنندگان واقعی به حاشیه رانده شده و افرادی وارد این میدان شوند که از این فضا و از ارز چندنرخی سوءاستفاده می‌کنند. مساله بعدی، نقل و انتقال مالی است؛ به‌طوری که صادرکننده برای دریافت ارز حاصل از فروش محصولات خود یا باید از شرکت‌های تراستی استفاده کند که آن هم ریسک‌های خود را دارد یا اینکه کسی که کالا را خریداری کرده باید از طریق مکانیزمی مابه‌ازای آن را به صورت دستی بدهد که آن هم بدون تبعات نخواهد بود. خریدار خارجی اگر بتواند فروشنده‌ای را از کشور دیگر پیدا کند که امکان مراوده با او از طریق نظام بانکی فراهم باشد، قاعدتاً آن تامین‌کننده خارجی را جایگزین تامین‌کننده ایرانی خواهد کرد. بنابراین مساله نقل و انتقال مالی نه تنها صاردکنندگان فولاد که صادرکنندگان در بخش‌های دیگر را نیز با مشکل مواجه کرده است.
به گزارش اقتصاددان به نقل از تعادل   ،   مقررات هر روز تغییر می‌کند و جالب اینکه نه‌تنها فعالان اقتصادی از همه این بخشنامه‌ها باخبر نمی‌شوند که کارکنان دستگاه‌های دولتی نیز معمولاً از تغییرات جدید اطلاع ندارند. چنانکه در بسیاری از موارد، فعالان اقتصادی نقش پیام‌رسان به این دستگاه و آن دستگاه را ایفا می‌کنند و البته به‌روزرسانی اطلاعات کارکنان دستگاه‌های اجرایی در مورد قوانین و مقررات جدید را هم بر عهده دارند. ما به عنوان صادرکننده ایرانی، اگر در کشور مقصد با مشکلی مواجه شویم، متاسفانه سفارتخانه‌ها و وابستگان بازرگانی به هیچ‌وجه نمی‌توانند به ما کمک کنند و به تعبیری با یک سیستم راکد، بی‌رمق و بی‌انگیزه مواجه هستیم که گویی دچار ترک فعل شده‌اند. مشتریان خارجی متوجه شده‌اند که به دلیل مسائل و محدودیت‌های داخلی ممکن است صادرات ایران در مقاطعی قطع و وصل شود. در حالی که صادرکنندگان برای جذب مشتریان خود متحمل صرف وقت و هزینه شده‌ و به دلیل وجود این محدودیت‌ها نمی‌توانند برای معامله مستمر با خریداران برنامه‌ریزی کنند. در نتیجه خریداران خارجی نیز تامین‌کنندگان دیگر را جایگزین می‌کنند.

کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند امارات، عمان و عربستان به‌شدت به سرمایه‌گذاری مشترک با کشورهایی نظیر برزیل و چین و پرو در صنعت فولاد روی آورده‌اند. با این دست فرمان که ‌می‌رویم آنها به سرعت جایگزین ما و حتی شرکت‌های بزرگ فولادی نظیر فولاد مبارکه در بازارها خواهند شد. این هم جزو تهدیدهایی است که نه‌تنها سبب شده بازارهای صادراتی را از دست بدهیم که شرکت بزرگ در ایران نیز برای فرار از این محدودیت‌ها راغب شده‌اند طرح‌های تولیدی خود را در این کشورها پیاده‌سازی کنند.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع