شتاب تورمی، لنگر اصلی چالش توسعه آمریکا

به گزارش اقتصاددان یک تحلیلگر مسائل اقتصادی در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:
شهرت بانک مرکزی به واسطه مدیریت بحران های مالی و رکود اقتصادی با دولت تعیین می شود؛ در طول ۳۰۰ سال گذشته، زمانی که دولت‌ها به دنبال افزایش یا گاهی محدود کردن اختیارات بانک‌های مرکزی بوده‌اند، تعین پیدا کرده است. این روحیه از مشارکت و هماهنگ تا متخاصم و متضاد تغییر کرده است. در پایان قرن بیستم، لحن احترام آمیز دولتها به کینه توزانه تغییر کرد. در این اثنا سیاستمداران دریافتند که با دخالت خود در سیاست گذاری پولی بانک های مرکزی می توانند خطر آفرین باشند. به تکنوکرات ها گفته شد که ترکیبی از تورم پایین، اشتغال بالا، سیستم مالی باثبات و ثبات ارزی قادر است؛ ترکیب قابل اعتمادی را هدف قرار دهد.
شایان ذکر است مرز بین سیاست نفوذی و بانک مرکزی مستقل اکنون دوباره محو شده است. این مساله فقط به این دلیل نیست که بانک‌های مرکزی مقادیر معتنابهی بدهی عمومی را در تلاش برای تقویت اقتصادها خریداری کرده‌اند. بلکه با پرداخت یارانه های ضمنی به ماموریت اصلی خود نزدیک شده اند. در طول همه‌گیری، بانک های مرکزی در جهان این کار را برای زنده نگه داشتن شرکت‌ها انجام دادند. اکنون آنها در حال بررسی طرح هایی برای مقابله با مسائلی مانند تغییرات آب و هوایی هستند و برای حل مشکلات مختلف اجتماعی تحت فشار هستند و در حال بازی با ارزهای دیجیتال هستند که در رادیکال ترین شکل خود می توانند نقش خود را در تخصیص اعتبار بیشتر کنند.
بانک مرکزی اختیارات جدیدی به دست آورد و کار بر روی ثبات مالی به یک بلیت داغ تبدیل شد و حوزه‌های جدید زیادی پدید آمده است. بانک‌های مرکزی در سرتاسر جهان توجه بیشتری به مواردی مانند نابرابری اقتصادی، تغییر آب و هوا و ارزهای دیجیتال دارند، همانطور که از سخنرانی‌های روسای آنها و تحقیقاتی که انجام می‌دهند کاملا مشهود است.

نیروهای جدید همیشه اقتصاد و سیستم مالی را شکل می دهند. لذا هر کدام مستلزم توجه دقیق است. اما گسترش حوزه بانک مرکزی نیز با این واقعیت که تصور می شد که شبح تورم از بین رفته است، آسان تر شد. در سال ۲۰۲۰، فدرال رزرو اعلام کرد که تاکید بیشتری بر تضمین بهبود اشتغال “بر اساس گسترده و فراگیر” خواهد داشت. بانک‌های مرکزی اروپا نیز شروع به آماده‌سازی برای استفاده از قدرت خود برای کمک به انتقال به انتشار کربن صفر خالص کردند.

با این حال، اکنون تورم با انتقام بازگشته است و اقتصاددانان، سرمایه گذاران و بانک مرکزی را شگفت زده کرده است. در گروه کشورهای عمدتاً ثروتمند OECD، قیمت‌های مصرف‌کننده تقریباً ۸ درصد در سال در حال افزایش است. سرعتی که آخرین بار در اواخر دهه ۱۹۸۰ مشاهده شد . دقیقاً زمانی که ایده رهایی بانک‌های مرکزی از مداخلات سیاسی،نضج گرفت. به طوری که آنها بتوانند بر مبارزه با تورم تمرکز کنند. شتاب گیری تورم در کمتر از یک سال پیش، اکثر تعیین‌کنندگان نرخ‌های فدرال رزرورا به این فکر واداشت که در سال ۲۰۲۲ به هیچ وجه نرخ‌ها را افزایش نخواهد داشت. همانطور که سیمون رابینوویچ از واشنگتن گزارش می‌دهد، اکنون شاهین‌ها در حال پرواز هستند. مقامات فدرال رزرو در حال افزایش نزدیک به دو درصدی نرخ بهره در سال جاری هستند.

همه اینها تماشایی ترین آزمونی است که رژیم کنونی مبارزه با تورم آمریکا تاکنون با آن مواجه شده است.به‌ویژه فدرال‌رزرو باید خودش این اثرات را کاملاً از بین ببرد. این مساله می‌تواند نرخ‌های بهره را سریع‌تر از آنچه در حال حاضر پیش‌بینی می‌شود افزایش دهد، به اندازه‌ای بالاتر از سطح به اصطلاح خنثی (که تصور می‌شود بین ۲ تا ۳ درصد باشد) تاقادر باشد تورم را پایین بیاورد. اما این خطر ایجاد رکود اقتصادی در آمریکا را به همراه خواهد داشت که بدون شک در سراسر جهان طنین انداز خواهد شد. فدرال رزرو می تواند تورم بالاتر را برای مدت طولانی تری تحمل کند. لذا خطر شکستن وعده خود به سرمایه گذاران، و به وحشت عمومی که از تورم دارند منجر می شود.بنابر این هیچ کدام گزینه رشک برانگیزی نیست. اما پیام برای مدیران جوان جاه طلب بانک مرکزی در آمریکا روشن است: مبارزه با تورم دوباره مد شده است.