سرنوشت سند چشم انداز ۲۰ ساله کشور پس ۱۷سال

هفته ۱۳ تا ۲۰ آبان ماه، “هفته پاسداشت سند چشم انداز افق۱۴۰۴” بود…

در آبان ماه ۱۳۸۲ آیت الله خامنه ای به مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ کرد که چشم انداز بیست ساله آینده کشور ترسیم شود…

سند چشم ‏انداز در آذر ماه سال ۱۳۸۲ به عنوان‏ برنامهٔ بیست‌سالهٔ کشور و با نام «چشم‌انداز جمهورى اسلامى‏ ایران در افق ۱۴۰۴» از سوى رهبری به ریئس جمهور وقت محمد خاتمی ابلاغ گردید..

در متن سند آمده است که ایرانیان در افق این چشم انداز توسعه کشور ، جایگاه اول علمی و اقتصادی در منطقه غرب آسیا را به دست آورند….

برخوردار از سلامت!!
امنیت غذائی!!
رفاه !!
فرصت‌های برابر!!
توزیع مناسب درآمد !!
در سال ۱۴۰۴ ، نهاد مستحکم خانواده باید به دور از فقر باشد…
مردم بهره‌مند از محیط‌زیست مطلوب باشند…
مردمسالاری، عدالت اجتماعی، آزادی‌های مشروع، حفظ کرامت و حقوق انسان‌ها، امنیت اجتماعی و قضایی در افق چشم انداز به دست آید..

فساد و تبعیض هم به حداقل رسیده باشد…

سالها از تصویب این سند سپری شده و پنج سال دیگر باقی مانده است…
در این مدت چه میزان از متن سند محقق شده است؟؟؟

به کدام یک از برنامه های طرح شده حتی نزدیک شده ایم چه برسد که به دست آمده باشند؟؟

شرایط اقتصادی و اجتماعی بحرانی و ناگوار است…

متأسفانه ۱۷ سال پس از تصویب این سند امروز شاهدِ مشقت !!
گرسنگی!!
بیکاری!!
فقر !!
طلاق و خودکشی رو به فزونی هستیم…

ارزشهای اخلاقی، فضیلتهای انسانی و سرمایه های اجتماعی تباه شده اند‌…

فساد، تبعیض و شکاف طبقاتی به اوج خود رسیده است و از این بدتر قابل تصور نیست…

آزادیهای مدنی، سیاسی و حقوق ملت زیر چکمه های قدرتِ غیر پاسخگو لگدمال شده است…

اعضاء وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام که این سند را طراحی کرده اند ، پس از گذشت ۱۷ سال از عمر آن ، اکنون در مورد آن چه نظری دارند؟؟

آیا می اندیشند که چرا چنین سرنوشتی برای این سند رقم خورده است؟؟

سالهای پس از تصویب این سند، آزادیهای مدنی جامعه محدودتر شد…
مطبوعات و رسانه های منتقد خاموش و تجمعات اعتراضی به شدت سرکوب شدند….
رد صلاحیت فله ای نخبگان کشور بزرگترین ضربه ای بود که بر پیکره جامعه و دموکراسی در ایران زد ..

نخبگان کشور یا از ایران رفتند و یا در کشور خانه نشین شدند…
نهادهای غیر انتخابی هم تکثیر و هم چنان تقویت شدند که خارج از حیطه وظایف قانونی، اقدام به قانونگذاری می کنند….

نهادهای انتخابی همچون مجلس شورا به انحصار قدرتِ فرادست درآمده و بی خاصیت شده اند…

انحصارِ ساختارهای اقتصادی، سیاسی، قضائی و امنیتی، موازی کاری و بی قانونی تشدید شده است.

نهادهای سیاستگذار و تصمیم گیر، غیرانتخابی هستند…
خواست و نظر مردم در سرزمین خودشان ، از هیچ طریقی قابلیت تاثیرگذاری ندارد…

حفظ حقوق، کرامت و عزتمندی مردم مظلوم ، امنیت اجتماعی، سلامت روحی و روانی، اقتصادِ کارآمد، کاهش فقر، فساد، تبعیض و ناعدالتی، ارتقاء سرمایه های اجتماعی و ارزشهای ملی و اخلاقی از درونِ وجود آزادی می گذرد…

انتخابات آزاد…
مطبوعات آزاد…
آزادیهای مدنی…
آزادی اقتصادی…
آزادی سیاسی…
آزادی تجمعات اعتراضی…
آزادی انتقاد کردن از قدرت…
آزادیهای اجتماعی اگر پاس داشته، نهادینه و اجراء شوند، در آبان ۱۴۰۴ موارد پیش بینی شده در متن سند چشم انداز ۲۰ ساله می تواند محقق شود…

در غیر اینصورت، تصویب هزاران سند این چنینی بیهوده است و ایران که اکنون دومین کشور مفلوک جهان است در ۱۴۰۴ شاید رتبه اولین باشد!!!

ع