دلخوشی های یلدای ۵۸ سال پیش

سلام عزیزان میخوام یه سفر نیم قرنی ببرمتون به دوران افسانه ای که هرگز تکرار نخواهد شد . دورانی بود بنام شب یلدایی بدون پول ، بدون بیماری ، بدون مسائل سیاسی و هسته ای و بدون وجود هیچ بیماریی ، او نموقعها پدربزرگ و مادربزرگانی داشتیم که در چنین شبی کرسی رو با خاک و ذعال گوله ای آماده میکردن و آونها رو رو با آتشگردانی که در کنار دستون آشپزخونه ها بود با حرکت چرخشی دستان مادر بزرگها در کنار حیاط باصفای آنروزها روشن میکردن و روی منقل آهنی میزاشتن و در زیر کرسی قرار میدادن و لحاف کرسی که سراسر ساتن دوزی بود روش مینداختند و هنگام زمستون آماده برگزاری مراسم شب یلدا میشدند .

اقتصاددان: اونروزها تنقلات بادوم هندی و آجیل شیرین یلدایی با لباسهای فاخر نبود ولی دلی داشتند بدون هیچگونه آرایش امروزی‌. مادر بزرگ مجمعه بزرگی داشت که پر بود از خوراکی های انار و هندوانه و تخمه آفتاب گردان و قیسی و آبنبات ترش ، و میذاشت روی کرسی و همه بچه ها و عروس و داماد و نوه ها دورادور کرسی گرم مینشستند و پدر بزرگ با احترام خاصی که داشت شروع میکرد به گفتن قصه های شیرین قدیم . ایکاش اون دوران در ذهن ما پاک میشد و نمیدیدیم . ولی در عصر حاضر فقط نام شب یلدای کهن و باستانی بر سر زبانهاست .

نه از اون مادر بزرگ و پدر بزرگای باصفا پیدا میشه و نه اون کرسی و گوله های خاکستر و زغال زیر کرسیها ونه اون انار قرمز و هندونهای شیرین و طبیعی . شب یلدا را در زندگی های پر زرق و برق پشت مبلهای شیک برگزار میکنیم و لی کجاست اون صفا و صمیمیت و دلهای خوش .

ایکاش بجای پول و شهرت و قدرت و ماشین آخرین مدل و خونه های شیک به همراه مسائل منحوس جنگ و خونریزی و بیماری ، کمی دل خوش پیدا میشد و روزگاران شیرین تکرار میشد . به امید روزهای احیای انسانیت و معرفت و وجدان پاک اشرف مخلوقات . شب یلدایی کهن و باستانی ایران و ایرانیان بزرگوار مبارک و جای روزهای شادی قدیم خالی .

/پ