از گوی و میدان کاندیداتوری تا پرتاب حوزه انتخابیه به فضا

دکتر مهدیه ضیائیان _ دکترای اقتصاد و کارشناس ارشد علوم سیاسی و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : این روزها بازار انتخابات مجلس حسابی داغ است، نمایندگان فعلی هم از این دهستان به آن دهستان و از این شهر به آن شهر می روند و از فضایل و عملکردهای مثلا مثبتشان که معلوم نیست چرا به چشم خلق الله نمی آید داد سخن میگویند و از طرف دیگر کاندیداهای تازه به میدان آمده هم مدام از ضعف عملکرد پیشینیان می گویند و شعارهای بامزه و قشنگ می دهند. نکات جالب توجهی در عموم این افاده فضل ها وجود دارد و آنهم این است که انگار کسانی که قصد ورود به مجلس را دارند کلا با ریاضیات بیگانه اند. در بین حرف ها و اظهارات ریز و درست آنها به دشواری می توان یک آمار به در بخورد و کاربردی پیدا کرد و هنوز شبیه دوران مشروطه حرف از شعاهای رنگارنگی است که تا پیش از ورود به مجلس شدنی است اما تا پای اعضای تازه وارد به بهارستان باز می شود به بوته فراموشی سپرده می شود و نشدنی می گردد. افراط و تفریط اصلی ترین شعار فعلی نامزدهای بالقوه است،شعاری که با فضای کلی دولت و جامعه فاصله زیادی دارد و تنها به درد تیترهای رپرتاژی می خورد.اگر کسانی که نامزد انتخاباتی هستند به جای اینهمه سفرهای درون استانی کمی وقت برای مطالعه قوانین و حیطه وظایف نمایندگی صرف کنند هم فایده اش بیشتر خواهد بود و هم حرف هایی نمی زنند که بعد مثل چماق بر سرشان کوبیده شود. حالا چند سوال از کاندیدای محترم مجلس شورای اسلامی دارم :

مسائل اصلی کشور به نظر شما چیست و آنها را چگونه تعریف می‌کنید؟ (عوامانه نگویید بیکاری، تورم، رکود، محیط زیست. این حد از تعریف مسأله به فهم سیاسی، تخصص و ساماندهی سیاسی نیاز ندارد.)

وقت آن است که کاندیداها و حزب و گروه‌شان، برای مسائل و سوالات زیر چه رویکرد و پاسخ‌های دقیقی دارند؟

ناسازگاری الگوی توسعه کشور با شرایط کم‌آبی ایران.

وضعیت ناپایداری مالی صندوق‌های بازنشستگی‌.

سیاست منطقه‌ای ایران و تنش در روابط ایران و جهان. (چیزهایی فراتر از کلی‌گویی «عزت، حکمت و مصلحت» لازم است.)

برای خروج از رکود و جبران فاصله رشد اقتصادی ده سال گذشته ایران با متوسط جهان و کشورهای در حال صنعتی‌شدن چه می‌کنید؟

برای توسعه اشتغال و مدیریت بیکاری چند میلیون بیکار چه می‌کنید؟ (بیان کلیاتی نظیر توسعه بنگاه‌های کوچک و متوسط، یا اجرای سیاست‌های اشتغال‌زا به درد نمی‌خورد.)

برای کاهش شدت انرژی در کشور چه می‌کنید؟ (بیش از بیان اجرای سیاست‌های بهینه‌سازی چه چیزی برای گفتن دارید؟)

برای توسعه نامتوازن ایران و توسعه‌نیافتگی تعداد زیادی از استان‌های کشور، بالاخص در نواحی مرزی چه می‌کنید؟ (نگویید «سیاست‌های محرومیت‌زدایی در پیش می‌گیریم.»)

برای ساماندهی نظام رفاهی کشور چه می‌کنید؟ (نگویید سیاست‌های فقرزدایی در پیش می‌گیریم. این‌ها کلیات به درد نخور است.)

بسیار سؤالات دیگری هم هست، اما حدس می‌زنم که دو پاسخ کلی‌گویانه خواهند داشت . گروهی خواهند گفت نقطه آغاز پرداختن به همه این پرسش‌ها دموکراسی و توسعه سیاسی است. گروهی دیگر نیز ایستادگی بر ارزش‌ها، عدالت‌خواهی، پیگیری آرمان‌های دینی، خودباوری، مقاومت و روی پای خود ایستادن را پیش می‌کشند. این‌ها همه خوب، اما کلی‌گویانه‌تر از آن هستند که به کار زندگی جماعت هشتاد میلیونی بیایند. حرف دیگری دارید؟
سؤالات دیگری هم هست، وقت کردید به این‌ها هم پاسخ دهید. چرا و چگونه چند برابر حقوق نمایندگی را صرف هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی می‌کنید؟
حتماً برخی و از جمله، خود نامزدها می‌پرسند این سؤال به مسائلی که نمایندگان به آنها می‌پردازند و سیاست‌هایی که در پیش می‌گیرند چه ارتباطی دارد؟ اما واقعیت این است که نظام تأمین مالی در عرصه سیاست عمومی، تعیین‌کننده بسیار مهمی است.نامزدهای انتخابات باید بدانند عصر کلی‌گویی پایان یافته است، شعارها به گل نشسته‌اند و همه ظرفیت‌های پوپولیسم عیان شده است؛ لطفا اگر مرد میدان و مرد عمل هستید طور دیگری عمل کنید

حالا این گوی و این میدان، بسم الله بفرمائید دو کلمه حرف حساب! بفرمائید جلو تعارف نکنید جان من.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع