انسان های «فرومایه» و «دون پایه»، از «اندیشه می کاهند» و «همیشه می خواهند»، که «روند گفتگو» را به «فرایند هیاهو» بکشانند، تا با «کینه توزی»، «پیروزی» را به دست آورند. اینان به جای «آبروی،روی» می‌آرند و به جای «گفتگوی،گوی». به جای «فهم،وهم» دارند و به جای «تَهم،سهم». اینان برای هر «شجر،مشاجره» می کنند و