در زمان های قدیم یک نفر از اهالی شهر هرت برای آموختن علم کهانت (ستاره شناسی،غیب گویی) عازم هند شد.پس از سال ها تحصیل روزی به استادش گفت: من حالا دیگر همۀ درس های کهانت را خوانده ام و خود استاد شده ام. اجازه فرمایید به شهر خود برگردم و در آن جا بساط کهانت
زمانی سازمان فرهنگی یونسکو تصمیم گرفت از نخبگان و متخصّصان و شایستگان دنیا تجلیل کند. بدین مناسبت هواپیمایی برای بردن نخبگان شهر هرت به این شهر اعزام کرد. وقتی اعلی‌حضرت هردمبیل از این خبر اطّلاع یافت، به صدراعظم دستور داد حدّاقل یک نخبه از بین درباریان پیدا کن که در این سازمان جهانی فرهنگی نام
هر روزی که از عمر آلودۀ هردمبیل خودکامه می گذشت،صدها خبر و گزارش از افزایش فقر،دزدی،گرانی،تورُّم،اختلاس،بی عدالتی و…از سراسر شهر هرت به دربار اعلی‌حضرت هردمبیل می رسید. هردمبیل روزی صدراعظم و شارل شرلی مستشار سیلگنایی را به دربار فراخواند و چندین کیلو نامه‌های شاکیان و گزارش‌های ساواکیان را به روی میز ریخت و از آنان
در شهر هرت روزبه‌روز بر نفرت و انزجار مردم نسبت به اعلی‌حضرت هردمبیل افزوده می‌شد و شعارهای «مرگ بر هردمبیل» گهگاه بر روی دیوارهای شهر خودنمایی می کرد؛به طوری که ماموران بسیاری از سوی «ساشه» (سازمان امنیت شهر هرت) مامور پاک‌کردن شهر از شعارهای ضدّ هردمبیل شده بود. روزی هردمبیل ،صدراعظم و شارل شرلی،مستشار سیلگنایی
یکی از تکیه کلام‌های اعلی‌حضرت هردمبیل این بود که مکرر تکرار می کرد: «مردم ،نفهم و بی‌شعوراند و لیاقت انتخاب ندارند،بنابراین هیچ‌گاه دم از دموکراسی و مردم‌سالاری و رفراندوم و از این گونه حرف‌ها نزنید!» بسیاری از شنوندگان و شخصیت‌ها این سخن را مکرر از هردمبیل شنیده بودند، ولی کسی جرات نمی‌کرد دلیل این داوری
روزی اعلی حضرت هردمبیل هوس کرد تا با کشتی سلطنتی گشت و گذاری یک روزه در دریا داشته باشد. بنابراین با خیل و حشم و مقدار زیادی آذوقه و خوراکی به سوی جزیره ای حرکت کردند. ظهر آن روز اعلی حضرت در عرشۀ کشتی با صرف غذایی خوشمزه پرخوری کرد و پس از آن به
