در زیر «خاک تیره» و «مغاک خیره»، یک «دانۀ گیاه» و «دُردانۀ خودآگاه»، «رام می‌رویَد»» و «آرام راه می‌پویَد». او بدون «هیاهویی بلند»،«تکاپویی شکوهمند» دارد. «رویش دانه» و «پویش جوانه»، نه «ندایی فاش» دارد و نه «صدایی گوشخراش»، ولی افتادن یک درخت،«صدایی عجیب»دارد و «ندایی مهیب». همیشه «رویش،رام»است و «پویش،آرام»، ولی صدای سقوط «گوش را

گفت: با وجود ادّعای متولّان امر دربارۀ تکریم شخصیّت زنان در ایران ،چرا از بانوان در مدیریت در کشور بیشتر بهره نمی‌گیرند؟ گفتم: احتمالاً بهانۀ آنان کمبود تعداد خانم‌های مدیر است. گفت:اگر ما هم مثل برخی کشورهای پیشرفته تکریم شخصیت بانوان را اولویت می دادیم، الان دچار محدودیت در تعداد مدیران زن نبودیم. گفتم: مثل

آن‌جا که «دین را زار» و «آیین را ابزار» می‌کنند، هر «جبّار»می‌کوشد با «اجبار»، «وَهمِ واهیِ خویش»را به جای«فهمِ آگاهیِ کیش»، بدون «شالودۀ تفاهُم» به «تودۀ مردم» تحمیل‌کند و از «آزادگانِ حقمِدار»،«بردگانِ ریاکار» بسازد. در این صورت هر «سلیم»،«تسلیم» می‌شود و هر «قُدّوس»،«چاپلوس»! «جوهر دین» و «گوهر آیین»، تنها با «اِقناع عقلی»به باور می‌انجامد،نه با

گفت: احمد زیدآبادی،روزنامه نگار اصلاح طلب نوشته است: «حرفی می‌خواهم بزنم که احتمالاً بابتش خیلی فحش خواهم خورد، اما عیبی ندارد. من از سال ۶۶ وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم،

هرگاه با «دلی خسته» با «دری بسته» روبه‌رو شدید، نه «خویش را ببازید» و نه بر «دگراندیش بتازید»؛ نه «نومید شوید» و نه بر آن «مُهر تایید زنید». بلکه آن را نشانۀ «تحولّی ژرف» و «تامُّلی شگرف» در زندگی بدانید. شاید خدا می‌خواهد «درهایی بزرگ‌تر» با «سرسراهایی سترگ‌تر»، «به روی شما بگشاید» و «برای شما

هیچ «جبّار» با «اجبار»، حتّی «دین الهی» و «آیین آگاهی» را، نمی‌تواند با «زور» بر هیچ «ذی‌شعور» تحمیل کند. هر «انسان بخرد» تنها با «بُرهان خرد»، می تواند «زاره‌ای را نکول» یا «گزاره‌ای را قبول» کند. ☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸 نُکول:ترسیدن و روی‌گرداندن از چیزی زاره: زار،خوار و زار،ذلیل و زبون دانلود رایگان کتاب‌ها و دیگر آثار این