در «بزرگراه زندگی» با «نگاه ارزندگی»، نه «پیمودن راه ،راحت» است و «ستون جاه،وجاهت»؛ بنابراین هر «چالشی» ، «سگالشی»را باید، و هر «سایشی» را «آسایشی»! برای «زدودن هر گردی» و «نابودی هر نبردی»، باید «باره‌ای دید» و «چاره‌ای اندیشید»! هر «مرد» را باید از هر «درد»، «درمان» و از هر خطر «در امان» ساخت. شفیعی