«قبیله های بدوی» با «وسیله های لغوی»، آن گاه که می خواهند از نهالی«میوه ای بچینند»،بد«شیوه ای برمی گزینند».  آن «قبایل جنگی» و عاری از «فضایل فرهنگی»،  «بخت را بی اندیشه» و «درخت را از ریشه» برمی کَنَند! بنابراین برای هر «جنگل»،بدترین «انگل»اند  و برای هر«زمین،بدترین«مین»! هر «خودکامه» در هر «جامه» نیز، با «زمین و

هایدگر می‌گوید که ما “اندیشه نمی‌کنیم”، تاکید می‌کند حتی آنان که به صورت تخصصی فکر می‌کنند، یعنی سر و کارشان با قلم و کاغذ و یا عدد و ارقام یا حتی فلسفه است و دانش، آنان نیز نمی‌اندیشند، و همگی دچار “فقر تفکریم” اما یعنی چه که ما نمی‌اندیشیم، مگر اندیشه چیست؟ اقتصاددان: هایدگر در

کاش به کم دانی و نادانی خود پی ببریم و آموخته های درست کسب کنیم تا زندگی آرام تر ، بانشاط تر و موفق تری را تجربه کنیم ؛ اقتصاددان: کاش عمیق تر باندیشیم ، بجای توجه به معلول ها ،به ریشه ها و علت ها تمرکزکنیم تا  به نتایج درست و مطلوب تری برسیم