دولت سیزدهم را می‌توان پرادعاترین دولتی دانست که تاکنون زمامدار امور اقتصادی کشور شده است. هرچند تداوم رشد قیمت کالاها، افزایش رکود واحدهای تولیدی، سقوط آزاد ارزش ریال، رشد خیره‌کننده قیمت دلار، تشدید تنش‌های سیاسی با غرب و اعمال تحریم‌های بیشتر علیه کشور نمایش عملکرد تیم اقتصادی دولت سیزدهم است، اما هریک از ارکان تیم
اینکه منطقه بعد از سفر رئیس‌جمهور چین به عربستان و حضور در دو نشست شورای همکاری و دولت‌های عربی به میزبانی ریاض چه صورت‌بندی جدیدی پیدا خواهد کرد؟ و ایران در کجای این معادله ایستاده است؟ دو پرسش کلیدی در اهمیت زمانی این سفر و رقابت چین و آمریکا در منطقه است. پاسخ به این
برآوردها نشان می‌دهد که اقتصاد ایران طی دو دهه گذشته در دو مسیر متفاوت در حال حرکت بوده است. در حالی که نشانه‌های مثبت رشد تولید ناخالص داخلی در دهه ۸۰ اقتصاد ایران را در جایگاهی بالاتر از کشورهای منتخب قرار داده بود، اما افول سرمایه‌گذاری در دهه ۹۰ و توقف سوخت‌رسانی به حوزه‌های صنعتی،
خبر قراردادهای گازی دولت قطر با آلمان و چین در بحبوحه برگزاری جام جهانی فوتبال و درگیری افکار عمومی ایرانیان با مسائلی که باید سالها قبل حل و فصل می‌شد و با تدبیر و تأمل در مرکز توجه قرار می‌گرفت، اهمیت راهبردی دارد. بارها گفته‌ایم که هزینه فرصت‌های از دست رفته در این دوران، بیش
وزارت خارجه کانادا از اعمال تحریم علیه ایران به بهانه «نقض حقوق بشر» خبر داد. وزارت امور خارجه کانادا روز جمعه اعلام کرد که چهار شخص و پنج نهاد ایرانی را در لیست تحریم‌های خود قرار داده است. ملانی جولی، وزیر امور خارجه کانادا در بیانیه‌ای که از سوی این وزارت‌خانه صادر شده، ادعا کرد
صادرات محصولات جالیزی برای کشور یک میلیارد دلار آورده اقتصادی دارد اما دولت در سال جاری برای صادرات این محصولات عوارض تعیین کرد؛ دولت علت این تصمیم را آب‌بر بودن محصولات جالیزی عنوان کرده و این در حالی است که این ادعا توسط کارشناسان رد شده است. کشاورزی علاوه بر تأمین غذای داخلی در صادرات
