پول شویی در بازارهای تجارت هنر و NFT

دکتر مهرداد حاجی زاده فلاح  ، در یادداشتی اختصاصی برای اقتصاددان نوشت:

صنعت هنر مدت‌هاست که برای مجرمان آب‌خوری بوده است. بر اساس مستندات، سالانه ۴ تا ۶ میلیارد دلار هنر به سرقت می رود و به احتمال زیاد شسته می شود. آثار هنری جعلی هستند که در بازار سیاه فروخته می‌شوند، این در حالی است که سازمان‌های تروریستی مانند داعش هم برای تأمین مالی فعالیت‌های خود، آثار فرهنگی را تجارت می‌کند .

با این حال، روشهای تجارت هنری در حال تغییر است، با مقررات جدیدی که اکنون در اتحادیه اروپا، بریتانیا و ایالات متحده وارد عمل شده است. با توجه به اینکه بازارهای سنتی هنر تحت نظارت بیشتر قرار دارند، برخی از پولشویی ها تصمیم گرفته اند به بازارهای NFT بروند. از سال ۲۰۲۳، صنعت NFT در اکثر کشورها کنترل نشده است، اما ممکن است در آینده نزدیک تغییر کند. به همین دلیل است که اکنون بیش از هر زمان دیگری، مشاغل NFT نیاز به توسعه یک برنامه AML(مبارزه باپولشویی) قوی دارند.

هنر با میزان فروش جهانی قریب به ۶۵٫۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱، منبع عظیمی از ثروت غیرقانونی است. دلایل اصلی این امر عبارتند از:

۱.حریم خصوصی:

یک خانواده ثروتمند مشکل مالی دارند و تصمیم می گیرند مجموعه هنری خود را بفروشند، اما آنها نمی خواهند مردم از مشکل مالی آنها مطلع شوند. بنابراین، دلال آثار هنری هویت آنها را پنهان می کند. حالا در این مثال این خانواده به ظاهر بی گناه است. با این حال، مجرمان می توانند از همین عامل ناشناس برای پنهان کردن سابقه جنایی خود استفاده کنند، در حالی که میلیون ها پول غیرقانونی را از طریق تجارت هنر جابجا می کنند.

۲. قیمت گذاری ذهنی:

حتی اگر مقداری ارزش عینی وجود داشته باشد، قیمت آثار هنری معاصر اغلب تحت تأثیر عوامل اتفاقی است. یکی از تابلوهای گرهارد ریشتر در ابتدا به قیمت ۲۶۰ هزار دلار خریداری شد و تنها ۳۰ سال بعد، زمانی که این نقاش بیشتر شناخته شد، به قیمت ۳۳ میلیون دلار فروخته شد. همین ذهنیت به مجرمان اجازه می‌دهد تا قیمت‌ها را دستکاری کنند. امروز می‌توانید یک نقاشی را به قیمت ۱۰۰ دلار بخرید و فردا آن را به قیمت ۱ میلیون دلار بفروشید.

۳. سهولت در حمل و نقل و پنهان سازی:
جابجایی آثار هنری آسان است. آنها را می توان به کشور دیگری فرستاد، به عنوان مثال، با یک هواپیمای شخصی به طوری که حتی کسی متوجه نمی شود. نگاهی واقعی از این مقوله خواهیم داشت.

در سال ۲۰۱۶، ایالات متحده چندین نقاشی را که یک بانکدار از برزیل قاچاق کرده بود، بازگرداند . ارزش یکی از این نقاشی ها ۸ میلیون دلار بود، اما زمانی که وارد ایالات متحده شد، در فاکتور حمل و نقل نوشته شده بود که این قطعه تنها ۱۰۰ دلار ارزش دارد. بنابراین، افسر گمرک محموله را عبور داد، کار به انبار امن رسید و تقریباً برای یک دهه امکان تخصیص مجدد وجود نداشت.

۴. فقدان مقررات:

در بسیاری از کشورها، دلالان آثار هنری نه مجبورند معاملات خود را گزارش کنند و نه مشتریان خود را تأیید کنند. حتی حوزه‌های قضایی معتبری مانند ایالات متحده و استرالیا، دلالان هنری را به فهرست نهادهای گزارش‌دهنده خود اضافه نمی‌کنند. امروزه فقط تجارت آثار باستانی در ایالات متحده تحت نظارت است. در ژوئیه ۲۰۲۰، یک تحقیق به رهبری ایالات متحده نشان داد که دو میلیاردر روسی که در سال ۲۰۱۴ تحریم شدند، از خلا های نظارتی در بازار هنر ایالات متحده برای پولشویی ۱۸٫۴ میلیون دلار سوء استفاده کرده اند. اگرچه تحریم‌های ۲۰۱۴ این دو را از هرگونه عملیات مالی در ایالات متحده منع کرد، اما در واقعیت، میلیاردرها همچنان می‌توانستند در بازار هنر تجارت کنند. این اتفاق به این دلیل رخ داد که مقررات AML در بخش هنر ایالات متحده وجود ندارد، بنابراین خانه‌های حراجی که میلیاردرها آثار هنری را خریداری کردند، هیچ مسئولیتی برای بررسی هویت خریداران ندارند.

تصور کنید:
یک سیاستمدار فاسد تصمیم می گیرد که پول خود را “تمیز” کند. آنها به طور ناشناس یک نقاشی ون گوگ را به صورت نقدی در یک حراجی می خرند و این اثر را از طریق یک هواپیمای شخصی به یک انبار امن منتقل می کنند. سپس سیاستمدار می‌تواند نقاشی را از طریق یک فروشنده قانونی هنری بفروشد و پول «پاک» به دست آورد و چرخه
پولشویی را تکمیل کند.

اگر مقامات بتوانند ثابت کنند که شما درگیر پولشویی هستید، جریمه خواهید شد. این می تواند به صورت جریمه نقدی، ابطال پروانه کسب و یا حتی حبس باشد. همچنین، از آنجایی که اکنون بسیاری از کشورها نیاز به گزارش تراکنش‌های بزرگ در بخش هنر دارند، مجرمان اکنون برای اجتناب از رویه‌های راستی‌آزمایی به پولشویی از طریق هنرهای ارزان قیمت تمایل دارند.

در انگلستان، آثار زیر به عنوان هنر تعریف می شوند:

– تصاویر، کلاژها، نقاشی‌ها و طراحی‌های اجرا شده با دست هنرمند، به غیر از نقشه‌ها و نقشه‌های معماری، مهندسی، صنعتی، تجاری، توپوگرافی یا موارد مشابه.
حکاکی ها، چاپ ها و سنگ نگاره های اصلی، قالب هایی هستند که در تعداد محدود تولید می شوند

_مجسمه ها و تندیس های اصلی، در هر ماده ای، مشروط بر اینکه تماماً توسط هنرمند اجرا شده باشد. قالب‌های مجسمه‌سازی که تولید آن به هشت نسخه محدود شده و با نظارت هنرمند انجام می‌شود.

-ملیله ها و منسوجات دیواری ساخته شده با دست از طرح های اصلی ارائه شده توسط هنرمندان، مشروط بر اینکه از هر کدام بیش از هشت نسخه نباشد.

_تک تک قطعات سرامیک که به طور کامل توسط هنرمند اجرا شده و توسط او امضا شده است
جواهرات غیر قیمتی دست ساز در تیراژ محدود
عکس های گرفته شده توسط هنرمند، چاپ شده توسط آنها یا تحت نظارت آنها، امضا شده و شماره گذاری شده و محدود به ۳۰ نسخه، شامل تمام اندازه ها و پایه ها.
در ضمن، عتیقه به این معنی است:

اشیایی غیر از آثار هنری یا اقلام کلکسیونی که بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند.
مقررات AML صنعت هنر
فروشندگان آثار هنری و آثار باستانی بسته به حوزه قضایی به روش های مختلفی تحت نظارت هستند.
در سال ۲۰۲۰، اتحادیه اروپا و بریتانیا پنجمین دستورالعمل اروپایی AML را تصویب کردند و اولین حوزه های قضایی در جهان بودند که تجارت هنر را تنظیم کردند.

تاجران آثار هنری و عتیقه (اعم از افراد و مشاغل) و همچنین واسطه‌ها (گالری‌ها، پورت‌های آزاد، خانه‌های حراج و غیره) که آثار هنری به ارزش بیش از ۱۰۰۰۰ یورو را تجارت یا ذخیره می‌کنند، باید از دستورالعمل جدید پیروی کنند.

معامله‌گران هنر اکنون به‌عنوان مؤسسات مالی تلقی می‌شوند و باید الزامات AML را که در دستورالعمل پنجم AML ذکر شده است، از جمله بررسی‌های دقت لازم را دنبال کنند. فروشندگان آثار هنری باید هم معاملات سیم و هم نقدی بالای ۱۰۰۰۰ یورو را گزارش کنند.

در سال ۲۰۲۰، قانون مبارزه با پولشویی، چارچوب نظارتی AML را به دلالان آثار باستانی تحت بخش ۶۱۱۰ قانون AML گسترش داد. قبلاً AMLA 2020 فقط برای مؤسسات مالی ایالات متحده، مانند بانک ها، تحت قانون رازداری بانکی (BSA) اعمال می شد. . در حال حاضر تعریف «موسسه مالی» شامل «شخصی است که به تجارت آثار باستانی اعم از مشاور، مشاور یا هر شخص دیگری که به عنوان یک تجارت در خواست یا فروش آثار باستانی فعالیت می‌کند». بنابراین، بر اساس AMLA 2020، فروشندگان عتیقه نیز مورد نیاز هستند:

۱. داشتن برنامه های AML/CFT (مبارزه باپولشویی و تامین مالی تروریسم) برای شناسایی مالکان ذینفع

۲.انجام آموزش AML کارکنان
۳. نگهداری سوابق معاملات
برای گزارش تراکنش های مشکوک به رگولاتور

۴. ممیزی نگهداری سوابق و اقدامات انطباق آنها.

با همه این احوال، فعالیت های دلالان آثار هنری به طور کلی در ایالات متحده بدون نظارت باقی می ماند.

باید توجه داشت، تهیه چک لیست انطباق استاندارد برای فروشندگان آثار هنری و تغییر شیوه های قدیمی یک شبه سخت است. برای این منظور، فهرستی از الزامات AML را که توسط پنجمین دستورالعمل AML مشخص شده است، جمع آوری شده است. این چک لیست انطباق کسب‌وکارهای هنری اروپایی، برای همه تاجران هنری که می‌خواهند از خود در برابر تحریم‌های پولشویی محافظت کنند، لازم است.

– همچنین باید یک رویکرد مبتنی بر ریسک وجود داشته باشد:
یک فروشنده هنری باید خطرات پولشویی را که تجارت آنها در معرض آن است ارزیابی کند.
_ضمنا باید یک برنامه انطباق با AML ایجاد شود. این سندی است که سیاست‌ها و پادمان‌های شرکت را برای کاهش خطرات پولشویی توصیف می‌کند.

_راه‌اندازی روش‌های «مشتری خود را بشناسید» (KYC):

بررسی‌های تأیید باید برای مشتریان و تراکنش‌های آنها اعمال شود.
-انتصاب یک افسر انطباق AML:
کسب و کارهایی که در صنعت هنر فعالیت می کنند باید یک افسر انطباق AML را منصوب کنند تا مسئولیت انطباق کسب و کار و زوایای پولشویی و همچنین ارائه گزارش ها را بعهده داشته باشد.

-ایجاد گزارش:
تعهدات شامل گزارش فعالیت مشکوک مشتری و گزارش مالی است.

-ثبت داده ها:
فروشندگان آثار هنری باید نتایج بررسی های تایید مشتری و اطلاعات مربوط به معاملات را ثبت کنند.

-آموزش کارمندان AML:

همه افرادی که در صنعت هنر کار می کنند باید با طرح های پولشویی آشنا باشند و نحوه برخورد با آنها را بدانند.

به غیر از بررسی خود اثر، فروشندگان آثار هنری باید تمام اطلاعات مستند در مورد اثر (فاکتورها، عکس‌ها، کاتالوگ‌های نمایشگاه و غیره) را به دست آورند. همچنین توصیه می‌شود که این قطعه در برابر پایگاه‌های داده‌های هنری دزدیده شده اجرا شود.، مانند پایگاه داده‌های آثار هنری دزدیده شده اینترپل، ثبت آثار هنری از دست رفته و فهرست‌های قرمز ایکوم .

-علاوه بر این، فروشندگان آثار هنری باید بررسی کنند که قطعه مورد نظر با مشخصات فروشنده مطابقت دارد. به عنوان مثال، ممکن است مشکوک باشد که یک سیاستمدار بدون ارتباط قبلی با هنر، ناگهان سعی کند یک گلدان عتیقه ویکتوریایی را بفروشد.

پولشویی از طریق NFTها یا آثار هنری دیجیتال

از آنجایی که بخش هنر سنتی اخیراً در بسیاری از نقاط جهان مشمول قوانین AML شده است، مجرمان به سمت NFT ها رفته اند.

بزرگترین آسیب پذیری بازارهای NFT این است که هویت کاربران تأیید نمی شود. مجرمان می توانند یک NFT ایجاد کنند، دو حساب جداگانه (یکی برای فروش و دیگری برای خرید) ثبت کنند و NFT را از خودشان خریداری کنند. این یک روش کلاسیک پولشویی است که اکنون در دنیای NFT ها استفاده می شود.

علاوه بر این، قیمت‌های NFT بسیار نوسان و سوداگرانه هستند که این بازار را برای لباس‌شویی‌ها جذاب می‌کند. در واقع، یک NFT که به قیمت ۱ دلار خریداری شده است، می تواند روز بعد به هزاران یا حتی میلیون ها فروخته شود و به مجرمان اجازه می دهد تا از طریق تراکنش های قانونی پول شویی کنند.

بنابراین، به استناد شواهد FinCEN، ” بازار هنر دیجیتال در حال ظهور ” تهدیدی برای پولشویی و جرایم مالی بالقوه است.

چگونه از هنر برای پولشویی استفاده می شود؟

مجرمان از آثار هنری برای پنهان کردن منبع وجوه غیرقانونی به دست آمده استفاده می کنند. آنها آثار هنری را می‌خرند و می‌فروشند، مالکیت واقعی آن را پنهان می‌کنند، و قیمت‌هایشان را افزایش می‌دهند.

چگونه از بازار NFT برای پولشویی استفاده می شود؟

مجرمان می توانند یک NFT ایجاد کنند، دو حساب جداگانه (یکی برای فروش و دیگری برای خرید) ثبت کنند و NFT را از خودشان خریداری کنند. این یک روش کلاسیک پولشویی است که اکنون در دنیای NFT ها استفاده می شود.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع