معمای زیرپوستی آربیتراژ و آربیتراژورها

رضوان کایدی، تحلیلگر مالی طی یادداشتی اختصاص در اقتصاددان نوشت :

آربیتراژ یک استراتژی تجاری است که برای ایجاد سود تضمین شده از معامله ای استفاده می شود که نیازی به تعهد سرمایه یا ریسک از جانب معامله گر ندارد. همچنین آربیتراژور شخصی است که نقش اجرایی این نوع معامله را بعهده دارد. آربیتراژ زمانی انجام می شود که دارایی های معادل یا ترکیبی از دارایی ها به دو قیمت متفاوت بفروشند.

زمانی که فرصت آربیتراژ به وجود می آید، آربیتراژورها تا زمانی که سود ایجاد کند از آن فرصت استفاده می کنند. یک مثال ساده از معامله آربیتراژ می تواند خرید و فروش همزمان یک اوراق بهادار در بازارهای مختلف با قیمت های متفاوت باشد. مثال دیگر معاملات آربیتراژ نرخ متقاطع در بازار ارز خارجی است که در آن سه ارز در بازارهای مختلف خریداری و فروخته می شود تا از قیمت گذاری نادرست در نرخ مبادله ای استفاده شود.

مثال سوم شامل رابطه برابری قرار دادن تماس در بازارهای اختیار است. فروش اختیاری است که حق فروش دارایی پایه را به قیمت از پیش تعیین شده (قیمت اعمال) در تاریخ از پیش تعیین شده (تاریخ سررسید) یا قبل از آن اعطا می کند. یک تماس شبیه به یک قرار است با این تفاوت که حق خرید را اعطا می کند. با همان دارایی پایه، قیمت اعمال و تاریخ سررسید، قیمت‌های اختیار فروش و اختیار خرید به سبک اروپایی باید رابطه برابری داشته باشند که در آن مالکیت اختیار خرید معادل مالکیت اختیار فروش، مالکیت دارایی پایه و فروش اوراق قرضه بدون ریسک که در اختیار سررسید می شودروز انقضا با ارزش اسمی برابر با قیمت اعمال اختیار. اگر قیمت‌ها با برابری فراخوان مطابقت نداشته باشند، می‌توان از یک استراتژی آربیتراژ برای فروش ابزارهای با قیمت بیش از حد و خرید همزمان ابزارهای ارزان‌تر استفاده کرد و سود تضمین‌شده‌ای ایجاد کرد که برابر با مقداری است که اختیار خرید یا خرید اشتباه قیمت‌گذاری شده است.

در عمل علاوه بر اطلاعات لازم، آربیتراژورها با نواقص بازار مانند هزینه های معامله و محدودیت های فروش کوتاه مدت برای ایجاد سود آربیتراژ سر و کار دارند. اگر فرصتی پس از پرداخت کامل هزینه های معامله سودآور باشد، آربیتراژ خالص محسوب می شود. تجارت آربیتراژ، قیمت دارایی های بیش از حد قیمت گذاری شده و دارایی های کم قیمت را مجبور می کند تا به تعادلی برسند که در نهایت فرصت ایجاد سود آربیتراژ را از بین می برد. هنگامی که نواقص بازار وجود دارد، این تعادل معمولاً شرایط مرزی را فراهم می کند که از فرصت های آربیتراژ جلوگیری می کند. این اصل که هیچ فرصت آربیتراژی نباید برای مدت زمان قابل توجهی در دسترس باشد، یکی از اصول اولیه قیمت گذاری مشتقه است. شرایط مرزی نظری قیمت گذاری مشتقه با مدل هایی مطابقت دارد که هیچ آربیتراژی را فرض نمی کنند. به این معنا که قیمت یک ابزار مشتقه را می توان بر اساس بازده یک سبد ترکیبی مدل کرد که ترکیبی مناسب از دارایی پایه و دارایی بدون ریسک است که برای تکرار ابزار مشتقه ساخته شده است.

سود آربیتراژ نمونه هایی از بازده غیرعادی و نقض اصل کارایی بازار است. در بازارهای کارآمد فرصت های آربیتراژ وجود ندارد یا به سرعت حذف می شوند. تجارت آربیتراژ جریان اطلاعات بازار را تسهیل می کند. همچنین باعث افزایش کارایی در تخصیص منابع بین زمانی می شود زیرا معاملات آربیتراژ معمولاً در یک دوره زمانی انجام می شود. قاعده عدم وجود آربیتراژ تنها در صورتی رعایت می شود که آربیتراژورها در یافتن فرصت های آربیتراژ هوشیار باشند.