زاگرس زادگان نجیب ما چرا سکوت را اختیار نمودند؟؟

در حالیکه هر روز اسناد و اخباری در خصوص تاراج، چپاول و هدف قرار دادن کلیت و ماهیت بزرگترین ابرزیست بوم ایران هورالعظیم در رسانه ها منتشر می شود، عده ای همچنان دربرابرِ تداوم این خطای راهبردی سکوت کرده‌ایم؟

چرا زاگرس بانان ما سکوت کرده و منتظر یک ناجی یا یک عده خاص هستند تا هورالعظیم و مردمان تشنه اش را نجات دهد مگر این نیست که مصداق بارز یک جامعه متفاوت که منتظر قهرمان نمی‌ماند و زانوی غم و استیصال بغل نمی‌کند، کنشگربودن است. مگر این نیست که کنشگران بازی را تعیین و قوانینش را دیکته می‌کنند،پس چرا سکوت!؟

مجمع محترم نمایندگان زاگرس نشین استان چرا در برابر هجمه های برنامه ریزی شده علیه منابع حیاتی استان سکوت کرده اید؟

دیروز پروژه بهشت‌آباد حدود یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب را از سرشاخه‌های کارون به فلات مرکزی کشور و امروز هجوم و دست درازی به رودخانه کرخه !!لطفاً مواضع خود را در قبال تاراج منابع آبی استان شفاف نمایید وبدانید که این فقط أب زاگرس و کرخه نیست که مدفون و از بین می رود؛ این اخلاق، درایت و علم است که در پای آزمندی و جهالت ذبح می‌شود وشما در پیشگاه مردم بزرگ خوزستان مسئول هستید

مردمان خوب ما در ایذه ، لالی ، باغملک ، بهبهان و کهن شهرما شوشتر چرا یک پلاکاردی- تراکتی- نوشته ای در برابر اداره جات محیط سکوت( محیط زیست) شهرستان خود در قبال این نسل کشی هورالعظیم علم نمی کنید

گذشته‌ها گذشته، امروز اما مطالبه نخست ما باید تامین حقابه هورالعظیم به میزان دومیلیاردمترمکعب مقدم بر حقابه کشاورزی و صنعت از کرخه باشد. اگر به هر دلیل چنین مطالبه‌ای پیگیری نشود، خوزستان هرسال شرایطی دشوارتر برای زیستن را تجربه خواهد کرد؛تبدیل شدن هورالعظیم به چشمه های ریزگرد حدومرز نمیشناسد و همه کشور را فرا خواهد گرفت!

و در آخر سازمان حفاظت محیط‌زیست که مطابق اصل پنجاه قانون اساسی باید رفتارهای مجرمانه که منجر به تخریب غیرقابل جبران محیط‌زیست می‌شود را گزارش و پیگیری کند،در تخریب ابرزیست بوم ایران هورالعظیم مقصر است و باید در برابر این همه تخریب ها جوابگو باشد وآن گروه از رسانه‌های گروهی که این مطالبات را شایسته و پیوسته پیگیری نمی‌کنند، مقصرند.

نجات هورالعظیم با تداوم سکوت و محافظه‌کاری شگفت‌انگیز نمایندگان مجلس ما به دست نمی آید چرا که همه خوزستانی ها با احساساتی توام با خشم، شگفتی، تاسف، شرم و ناامیدیمی‌گویند: چگونه می‌شود در مملکتی که قطع یک درخت جرم بوده؛ همه رهبرانش در صف کاشت درخت در روز درختکاری هستند و یکصدا در عقوبت جنگل‌خواری و کوه‌خواری و زمین‌خواری هشدار می‌دهند، چنین زیست بوم گسترده و وسیع هورالعظیم را در روز روشن در قلب ارزشمندترین و دیرینه‌ترین تمدن و رسانس های اولیه ایران و جهان قطعه قطعه و سپس خشک کرده ایم؟ اصلاً چگونه ممکن است مردم زاگرس نشین ما دربرابر تاراجِ آینده خویش چنین سکوت سنگینی پیشه کرده اند؟

✍🏻جواد الهایی سحر