«حکمت آفرینش»و«حَکَمیّت بینش»!فرگرد ۱۸۴۳

«آفرینندۀ آیین»،این «بندۀ بهین» را

در «زنگار زمین»،چون یک «نگار نگین»،

با «سرشت سَرین» برای «بهشت برین»آفرید.

خداوند،«صلح و صلاح» و «اصل اِصلاح»را پدیدآورد،

و به این «یار خویش»،«اختیار بیش» داد.

او در این «وادی»به انسان «آزادی»داد،

تا از «ودیعۀ خرد»،«بدیعۀ بخرد» بیافریند

و خود را «بایستۀ بهشت» و «شایستۀ این سرنوشت»بسازد.

ولی این «بشر»بود که «شر»را آفرید

و «آدم» را به «عدم»کشید!

بیاییم «خیزابی برخیزیم» و با نیک اندیشی«آبی بریزیم»،

بر «عطش برزخ» و «آتش دوزخ»،

تا از این پس هیچ «لسانی را ندوزند» و «انسانی را نسوزند» .

شفیعی مطهر

بهین: خوب،نیکو،گزیده

برزخ: حائل و حاجز بین دوچیز،میان بهشت و جهنّم

سَرین: منسوب به سر،بالای سر،مقابل پایین

ودیعه: امانت،سپرده

بدیعه:تازه،نو،شگفت