تئوری دارایی غیرجاری برای شرکتهای مالی

به گزارش اقتصاددان، فائزه معصومی تحلیلگر امور مالی در یادداشتی اختصاصی نوشت:

دارایی های غیرجاری یک شرکت جزئی از عملکرد آن است، بنابراین مهم است که بدانیم دقیقاً چه هستند. دارایی‌های غیرجاری نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت یک شرکت است که در آن کسب‌وکار ارزش کامل دارایی را در طول سال حسابداری به دست نمی‌آورد. دارایی های غیرجاری نیز شامل اقلامی می شود که ارزش ذاتی ندارند یا تاریخ انقضا ثابتی ندارند.

دارایی های غیرجاری، گاهی اوقات دارایی های ثابت نیز نامیده می شوند، منابعی هستند که یک تجارت نمی تواند به راحتی آنها را به پول نقد تبدیل کند و بیش از یک سال به سود نقدی تبدیل نمی شود. آنها اغلب نشان دهنده بخش قابل توجهی از کل منابعی هستند که یک شرکت کنترل می کند.

کسب‌وکارها معمولاً دارایی‌های غیرجاری را برای دوره‌های طولانی نگهداری می‌کنند با این امید که ارزش دارایی در طول زمان افزایش یابد. فهرست دارایی های غیرجاری یک شرکت می تواند به تحلیلگران کمک کند تا عملکرد مالی آن و اینکه در آینده به کجا خواهد رفت را اندازه گیری کنند.

انواع دارایی های غیرجاری

دارایی های مشهود
دارایی های مشهود به دارایی هایی با شکل فیزیکی اطلاق می شود که یک شرکت مالک آن است. نمونه هایی از دارایی های مشهود شامل زمین، ساختمان و وسایل نقلیه است. شرکت ها ارزش نقدی یک دارایی مشهود را در طول عمر آن تخمین می زنند. بسته به دارایی مشهود، ارزش آن می تواند در طول زمان افزایش یا کاهش یابد. به عنوان مثال، ارزش زمین معمولاً افزایش می یابد، در حالی که وسایل نقلیه کاهش می یابد.

یک شرکت دارایی های مشهود خود را به بهای تمام شده اولیه در ترازنامه گزارش می کند، سپس ارزش را از طریق صورت سود و زیان برای هر سال پس از آن هزینه می کند. ترازنامه ها صورت های مالی ضروری هستند که به شرکت ها کمک می کنند وضعیت مالی خود را ارزیابی و پیش بینی کنند.

منابع طبیعی
منابع طبیعی دارایی هایی هستند که به طور طبیعی به وجود می آیند و از زمین سرچشمه می گیرند. شرکت ها همچنین ممکن است منابع طبیعی خود را به عنوان دارایی های تلف شده یا تمام شدنی معرفی کنند. یک کسب و کار هزینه اقتصادی یک منبع طبیعی را در هزینه اولیه خرید ثبت می کند و هزینه اکتشاف یا توسعه در زمان بعدی لحاظ می شود. نمونه هایی از منابع طبیعی شامل نفت، گاز و فلز است.

دارایی های نامشهود
دارایی های نامشهود فاقد شکل فیزیکی هستند، اما همچنان ارزش اقتصادی برای یک شرکت دارند. نمونه‌هایی از دارایی‌های نامشهود شامل مالکیت معنوی شرکت‌ها مانند ثبت اختراع، علائم تجاری و حق چاپ است.

یک شرکت می تواند دارایی های نامشهود را از نهاد دیگری به دست آورد یا آنها را از داخل کسب و کار ایجاد کند. دارایی‌های نامشهود می‌توانند معین، با طول عمر محدود، یا نامحدود باشند، جایی که ممکن است برای یک دوره زمانی نامشخص باقی بمانند. ارزش گذاری دقیق دارایی های نامشهود به دلیل نامشخص بودن آینده آنها معمولاً دشوارتر است.

نمونه دارایی های غیرجاری
در اینجا چند نمونه از دارایی های غیرجاری آورده شده است:

زمین
ساختمان های اداری
کارخانه های تولیدی
وسایل نقلیه
منابع طبیعی
سرمایه گذاری، مانند اوراق قرضه
ثبت اختراع و علائم تجاری
تجهیزات
پایگاه های مشتری ارثی
برندهای اکتسابی
بسیاری از شرکت ها اموال، ماشین آلات و تجهیزات را با هم تحت عنوانی به نام PP&E دسته بندی می کنند. ممکن است زمین، ماشین‌آلات و کارخانه‌های تولیدی تحت PP&E را در ترازنامه بیابید.

دارایی های غیرجاری در مقابل دارایی های جاری
تفاوت دارایی های غیرجاری با دارایی های جاری در این است که شرکت ها می توانند دارایی های جاری را ظرف یک سال به نقد تبدیل کنند. دارایی های جاری عبارتند از:

حساب های نقدی
گواهی سپرده
سهام و اوراق قرضه کوتاه مدت
موجودی فعلی که شرکت می تواند بفروشد
پولی که برای محصولات یا خدمات به شرکت بدهکار است
شرکت ها دارایی های جاری و غیرجاری را در ترازنامه ها در مناطق مختلف گزارش می دهند، بنابراین پیگیری هر یک از آنها مهم است.

گزارش دارایی های غیرجاری
یک شرکت باید دارایی های غیرجاری خود را در ترازنامه فهرست کند. ترازنامه می تواند اطلاعات مالی کلیدی مانند ارزش خالص سازمان، میزان سرمایه و آینده سرمایه را نشان دهد.

یک شرکت می تواند ترازنامه خود را بر اساس نوع دارایی تفکیک کند. شما می توانید دارایی های غیرجاری را در ترازنامه تحت سرمایه گذاری های بلند مدت، دارایی های نامشهود و دارایی های ثابت گزارش کنید. کسب‌وکارها معمولاً دارایی‌های غیرجاری را هنگام خرید آن‌ها ثبت می‌کنند نه اینکه آنها را به عنوان هزینه در نظر بگیرند.

نحوه محاسبه دارایی های یک شرکت
در اینجا چهار مرحله برای فهرست کردن دارایی های یک کسب و کار در ترازنامه وجود دارد:

۱٫ فهرستی از تمام دارایی های یک شرکت ایجاد کنید
یک شرکت باید دارایی های خود را در طول سال مالی پیگیری کند تا بتواند آنها را در ترازنامه خود ثبت کند. دارایی های شخصی، جاری و غیرجاری را فهرست کنید.

با فهرست کردن این دارایی ها، صاحبان مشاغل می توانند از وضعیت مالی شرکت مطلع شوند و ارزش آن را درک کنند. ترازنامه همچنین به بانک ها کمک می کند تا تعیین کنند آیا کسب و کار واجد شرایط دریافت وام است یا خیر و به سرمایه گذاران کمک می کند تا بفهمند منابع مالی آنها در شرکت به کجا می رسد.
۲٫ این فهرست را بر اساس دارایی های جاری و غیرجاری جدا کنید
از آنجایی که کسب‌وکارها دارایی‌های زیادی دارند، لازم است با دسته‌بندی آن‌ها، آن‌ها را به‌طور مؤثر مدیریت کنید. این کار را با تعیین فعلی یا غیرجاری بودن یک دارایی انجام دهید. این اجازه می دهد تا ترازنامه سازماندهی شود. ترازنامه باید واضح و مختصر باشد، زیرا به سازمان کمک می کند تا پتانسیل دارایی های خود را درک کند و از آنها به نحو احسن استفاده کند.

۳٫ ارزش هر دارایی را فهرست کنید
مدیریت و دانستن ارزش دارایی های آنها برای شرکت برای درک وضعیت مالی آنها مهم است. شما ممکن است ارزش یک دارایی را از طریق فرآیندی به نام ارزیابی دارایی ارزیابی کنید. شما می توانید این کار را با ارزیابی ارزش دارایی بر اساس قیمتی که در بازار می فروشد، هزینه جایگزینی دارایی یا درآمد نقدی مورد انتظار دارایی در آینده انجام دهید.

۴٫ ارزش کل همه دارایی ها را در هر دو دسته جمع کنید و ترکیب کنید
کل بدهی های یک شرکت (آنچه شرکت بدهکار است) به اضافه حقوق صاحبان سهام یک شرکت (دارایی خالص آن) باید برابر با کل دارایی های آن باشد. اگر هر دو عدد یکسان هستند، کل دارایی ها را به درستی محاسبه کرده اید. اگر بدهی ها و حقوق صاحبان سهام با دارایی ها مطابقت ندارند، احتمالاً باید اعداد خود را دوباره بررسی و دوباره محاسبه کنید. این محاسبه یک ایده کامل از وضعیت مالی یک کسب و کار ارائه می دهد.

ح