اخیرا در فضای مجازی مباحثی مطرح میشود مبنی بر اتمام قراردادهای ترکمنچای و گلستان پس از صد سال.   اما آیا این مطلب صحت دارد و اصولا میشود این بخش های جدا شده از ایران را به ایران بازگرداند؟   با نگاهی به فصل پنجم عهدنامه ی ترکمنچای مشخص میشود این واگذاری “الی الابد” و

سالهاست که بسیاری از نخبگان کشور بخصوص نخبگان سیاسی که بارها مورد تایید نظام قرار گرفته اند، به ناحق با پرونده سازی های گسترده مواجه شده اند و با بحرانهای بزرگی بدون قصور و تقصیر مواجه شده اند. اقتصاددان: بسیاری از انها حتی از حقوق اولیه قانونی بدون هیچ جرم و جنایتی خودشان و خانواده

  در سال ۱۸۵۷ میلادی بود که سربازان هندی و انگلیسی بخشهایی از جنوب ایران را به تصرف خود درآوردند تا زمینه عهدنامه پاریس را فراهم کنند. در عهدنامه پاریس ایران متعهد شد هرات را ترک و استقلال افغانستان را به رسمیت بشناسد. این اولین و آخرین معاهده ننگین ایران نبوده و نیست. ۱۷۰ سال

دور نیست زمانی که صنعت و اقتصاد ایران سالها از اقتصاد و صنعت کره جنوبی جلو تر بود. اما چه اتفاقی افتاد که با وجود تمام ظرفیتهای بالقوه و حداکثری ما نتوانستیم رشد کنیم و اگر هم رشد کردیم در مقایسه با کشورهایی چون برزیل، ترکیه، عربستان، کره جنوبی، آفریقای جنوبی و ژاپن بسیار اندک

اقتصاددان: مجید گودرزی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ گفت: ۱_ مبارزه جدی و همه جانبه با فساد از طریق تغییر ساختار حراستها و پاسخگو نمودن روسای آنها. حراستها باید از زیر نظر مدیران دستگاهها به زیر نظر اطلاعات سپاه منتقل شوند. همچنین باید برابر وظیفه ذاتی این نهاد اگر تخلفی اتفاق افتاد

نسل جوان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهد، خواسته های به روزی دارد و سیستم سیاسی فعلی میخواهد در حد دهه ی پنجاه و شصت شمسی پاسخ دهد. این حد از پاسخگویی به مطالبات پذیرفتنی نیست. اقتصاددان: نسل جوان تمام کسانی را که مسبب وضع موجود هستند، قبول ندارد. چون شرایط فعلی