گفت: دنبال کتابی می‌گردم که راه‌ها و برنامه‌های شکست‌خوردن را بیاموزد! گفتم: شکست‌خوردن که آموزش و برنامه لازم ندارد.این بی‌برنامگی است که به شکست هر کار و پروژه می‌انجامد. گفت: آهان! پس اکنون راز بیشتر شکست‌ها را فهمیدم. گفتم: کدام شکست‌ها؟ گفت: مثلاً شکست برنامه‌های بعضی از مسئولان دربارۀ کاهش تورُّم،مبارزه با گرانی، ساخت مسکن،مبارزه
گفت: یکی از مسئولان عزیز فرموده‌اند: باید با عشق کار کرد.ما عشقی کار می‌کنیم،لذا خستگی نمی‌شناسیم. گفتم: آفرین بر این مسئولان عاشق و خدمتگزار! گفت: روزی به یک پراید مسافرکش سوار شدم تا به منزل بروم. راننده جوان بی‌کلّه‌ای بود! از همۀ چراغ قرمزها با سرعت عبور می‌کرد. از او پرسیدم: چرا از چراغ قرمز
گفت: واقعاً درود بر ملّت صبور و قهرمان ایران! گفتم: بله، درست است!من هم ملّتی به صبوری و پایداری و ظرفیّت ملّت ایران ندیده ام! حالا از میان همۀ خوبی‌های ملّت ما چطور به یاد این صفت پسندیده افتادی؟ گفت: مثلاً مردم ژاپن این قدر کم ظرفیّت و نازک نارنجی هستند که یک شرکت ژاپنی
گفت: دیشب عبید زاکانی به خوابم آمد و به من خبر داد که موش‌های ایران در حال فرار از کشورند. وقتی علّتش را پرسیدم،پاسخ داد که چون قرار است دولت نسل گربه‌ها نوبت به موش‌ها خواهد رسید؛بنابراین موش‌ها اینجا احساس امنیّت نمی‌کنند و فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند! گفتم:چه کسی گفته گربه‌ها را بکشیم
گفت: من طرحی برای افزایش سرعت اینترنت و کاهش قیمت دلار دارم. گفتم: درود بر تو نابغۀ علمی و اقتصادی! حالا بگو طرح خودت را ،ولی مواظب باش خارجی‌ها تو را نربایند! گفت: من طرح خود را میگویم،ولی کیست که از ما نوابغ و نخگان قدردانی کند؟! گفتم: حالا زود بگو تا ما میان این
گفت: آقای قالی‌باف رئیس محترم مجلس فرموده‌اند: «ما مدیران سالیانه ۱۰۴ میلیارد دلار از ثروت ملی خود را هدر می‌دهیم و آتش می‌زنیم.در حالی که برای ۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی دستمان را به‌سوی آنان دراز می کنیم!» گفتم: آفرین بر تعهُّد و دغدغه‌مندی این مسئول فرزانه! گفت: بسیاری از انتقادات و دعواهای مسئولان و
